รีวิวหนัง Wer - คนหมาป่า

Wer (William Brent Bell / 2013) A-

น่าสนใจที่มันเป็นมนุษย์หมาป่าในยุคปัจจุบัน และเรื่องราวมันก็โยงความเชื่อสมัยโบราณเชื่อมกับวิทยาศาสตร์การแพทย์และในฐานะคนอ่อนวิทย์อย่างเรามันก็คิดได้น่าเชื่อดี

โปรดักชั่นในส่วนของเมคอัพเหวอะหวะทั้งหลายก็ทำให้แหวะและน่าขนลุกมากทีเดียว เหมือนกำลังดูภาพถ่ายผู้ประสบอุบัติเหตุของมูลนิธิป่อเต็กตึงเพียงแต่มันเป็นภาพเคลื่อนไหวอยู่บนจอที่ใหญ่กว่าฝาบ้านมีรายละเอียดให้เห็นชัด และมันเกิดจากฝีมือของมนุษย์หมาป่า ถ้าคนขวัญอ่อนคงเป็นภาพติดตาไปหลายวัน

***สปอยล์***

เบื้องหลังตัวละครในเรื่องเชื้อชาติก็ดูมีอะไรน่าสนใจดี แต่ก็ไม่มีผลกับเรื่อง ที่ถูกเอามาใช้จริงๆ ก็มีแค่เบื้องหลังความรัก แต่เสียที่ตอนท้ายมันสู้กันเพราะปกป้องผู้หญิงรู้สึกว่ามันทำให้ดูเป็น Twilight สำหรับคอหนังโหดไปเสียอย่างนั้น

บทที่ตั้งแต่ต้นมันมีความลึกลับของเรื่องความเชื่อมนุษย์หมาป่ามีพล็อตย่อยที่เชื่อมโยงกันในเรื่องของกระบวนการยุติธรรมและสิทธิมนุษย์(ที่ยังไม่รู้ว่าเป็นหมาป่า)เป็นแพะที่อาจถูกป้ายสีเพราะผลประโยชน์พัวพันทางการเมืองการเงิน คนในกระบวนการยุติธรรมขาวสะอาดก็ต้องออกโรงปกป้อง แต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิด จนเรื่องราวบานปลาย ส่วนเหล่านี้สนุกและน่าติดตามดีนะ ทั้งๆที่เรารู้อยู่แล้วว่าใครคือคนทำ

มีคำถามเกิดขึ้นในใจตลอดว่านี่มันฆาตกรหรือเป็นแค่คนดีๆ ที่สติไม่ดีเวลาพระจันทร์เต็มดวงคนหนึ่ง แต่พอมันเริ่มรุนแรงขึ้นฆ่าไม่เลือกหน้าจนชัดว่าคือฆาตกรอันตรายที่ควรกำจัด ประเด็นขัดแย้งที่หนักหนามากๆ เรื่องผลประโยชน์ที่หากมนุษย์หมาป่าตาย ผู้ได้รับผลประโยชน์มหาศาลจากที่ดินบ้านก็จะเหลือด่านให้ผ่านง่ายขึ้น คือเหลือแค่แม่ของมนุษย์หมาป่าซึ่งเป็นมนุษย์แม่ธรรมดาๆ ที่ปกป้องลูก ซึ่งเราพร้อมจะสงสารและเห็นใจในการต่อสู้ได้เต็มที่ แต่หนังกลับกำจัดแม่ออกไปเสียก่อน ความดีงามทั้งหมดที่เกิดขึ้นได้เพื่อสะท้อนแก่นเรื่องให้สะเทือนมากขึ้นจึงหายวับไปกับตา

ถึงแม้เราจะสนุกกับหนังไปเรื่อยๆได้ตั้งแต่ต้นไปจนท้ายเรื่อง แต่สุดท้ายมันใช้ทุกอย่างไม่คุ้มในการดึงอารมณ์คล้อยตามในตอนจบที่สำคัญ คือเลือกจบด้วยการพล่ามผ่านภาพข่าวสรุปเหตุการณ์ทั้งหมดที่ถึงแม้ว่ามันจะครบใจความแต่มันกลับเบาบางไร้ความรู้สึกได้แค่เออๆออๆจนจบลงแบบทิ้งท้ายว่าจะมี(ภาค)ต่อ...

Wer (2013)

William Brent Bell

                หนังสยองขวัญฟอร์มเล็กที่เล่นกับตำนานเก่าแก่ที่ถูกเล่าซ้ำแล้วซ้ำอีกอย่าง Werewolf หรือมนุษย์หมาป่า เปิดเรื่องได้อย่างน่าสนใจด้วยฉากที่ผู้หญิงซึ่งบาดเจ็บสาหัสให้สัมภาษณ์กับตำรวจถึงเหตุการณ์ที่เธอ สามี ลูกชาย ครอบครัวชาวอเมริกันได้ไปตั้งแคมป์ในป่าแถบชานเมืองประเทศฝรั่งเศส เหตุไม่คาดฝันเกิดขึ้นเมื่อจู่ๆ ครอบครัวเธอก็ถูกจู่โจมจากสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ สามีและลูกชายเธอถูกฆ่าตายอย่างโหดร้าย และเธอก็รอดมาได้ด้วยอาการสาหัสและขวัญผวา เธอจำสิ่งมีชีวิตนั้นได้ไม่ถนัดนัก ตำรวจคาดการณ์กันว่ามันคงเป็นสัตว์ป่าขนาดใหญ่ แต่เธอเรียกสิ่งมีชีวิตนั้นว่า "เขา"

                รูปแบบการเล่าของหนังประกอบด้วยการใช้ความเป็นหนังข่าว ภาพฟุตเตจโฮมวิดีโอ หนังสืบสวนสอบสวน ดำเนินเรื่องตัดสลับฉับไว ถ่ายด้วยวิธี Handheld เป็นหลัก แต่ก็มีจังหวะเชือดเฉือนช้าๆ ขับเน้นความน่ากลัวของบรรยากาศเรื่องราวสยองขวัญได้อย่างดี โดยเฉพาะฉากเปิดตัวตัวละครสำคัญตัวหนึ่งที่หนังถ่ายทอดบรรยากาศของความลึกลับคลุมเครือ น่าหวาดกลัว ได้เป็นอย่างดี ด้วยวิธีการเหล่านี้หนังพาเราเข้าไปอยู่ในโลกเดียวกันกับตัวละครแกนหลักของเรื่องอย่างกลุ่มทนายสาวไฟแรง ฉลาดหลักแหลม ผู้ไม่เชื่อว่าจำเลยผู้ต้องสงสัยที่ถูกกักตัวไว้นั้นจะเป็นผู้ลงมือฆาตกรรมอันโหดร้าย แม้จำเลยจะเป็นชายแถบชานเมืองชาวฝรั่งเศสร่างยักษ์ ขนดกเต็มตัว และบุคลิกแปลกแปร่งไม่น่าไว้ใจ เธอและทีมงามตามติดไปจนพบแม่ของจำเลย รู้เรื่องปัญหาระหว่างครอบครัวของเธอกับรัฐบาลฝรั่งเศส นำไปสู่ปริศนาคลุมเครือที่มีใครสักคนเป็นผู้อยู่เบื้องหลังความโกลาหลวุ่นวาย เรื่องของผลประโยชน์ ฆาตกรรม อำนาจที่ไม่ชอบธรรม และการกลับมาทวงคืนอย่างโหดเหี้ยมของสัตว์ประหลาดท้องถิ่นผู้หายไปจากตำนานหลายปีดีดัก

                เป็นที่น่าเสียดายด้วยความที่หนังเป็นหนังฟอร์มเล็ก ไม่มีดาราระดับแม่เหล็กสักคนเดียวมาประคองหนัง แคสติ้งที่หนังเลือกใช้ก็ไม่ได้มีความโดดเด่นน่าสนใจเพียงพอ รวมถึงคุณภาพโปรดักชั่นที่ทำได้ไม่ค่อยถึงนัก ในแง่นี้หนังไม่ได้เลือกที่จะเล่าเรื่องตามขนบตัวเองไปจนมีลักษณะพิเศษเฉพาะตัว แต่กลับดำเนินตามขนบของจังหวะหนังแบบฮอลลีวู้ดทั่วไปซึ่งด้วยความที่องค์ประกอบสนับสนุนยังไม่เพียงพอเลยทำให้หนังยังดูขาดๆ เกินๆ ส่งผลให้หนังหนีไม่พ้นการถูกนำไปเปรียบเทียบตามเนื้อผ้า และถูกตีตราว่าไม่ถึงขั้นได้ไม่ยาก

                แต่สิ่งที่ดูจะเป็นปัญหาสำหรับ Wer มากที่สุดคงจะเป็นบทสรุป การคลี่คลายประเด็นที่ไม่ชัดเจนหรือไม่เฉียบคมเพียงพอจะตอบโจทย์ที่วางเอาไว้ระหว่างทาง แรงจูงใจของตัวละครที่สู้อุตส่าห์ดิ้นรนกันมาทั้งเรื่องถูกลดทอนให้บางเบาลงไป เพราะอันที่จริงแล้วองค์ประกอบทางตัวละครที่หนังวางไว้เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังทางสัญลักษณ์ แต่ด้วยวิธีการเล่าที่ประดักประเดิด บทสรุปที่ไม่คมพอได้ทำลายสิ่งดีงามเหล่านั้นไปอย่างน่าเสียดาย