รีวิวหนัง Ghost in the Shell - โกสต์ อิน เดอะ เชลล์

Ghost in the Shell (Rupert Sanders / USA / 2017)

ไม่เคยดู และไม่เคยรู้ข้อมูลเกี่ยวกับเวอร์ชั่นของอนิเมะญี่ปุ่นก่อนหน้านี้ มารู้ก็ตอนหลังดูจบแล้วว่า เวอร์ชั่นก่อนหน้านี้มันลึกล้ำและซับซ้อนไปไกลกว่านี้มากๆ แต่ก็ไม่ได้อะไรกับตรงนั้น เพราะแค่ลำพังเวอร์ชั่นหนังคนแสดงเรื่องนี้ เราก็เอ็นจอยและสนุกมากๆ แล้ว แต่ต้องบอกก่อนว่าไม่ใช่ในแง่ของประเด็นสักเท่าไหร่ แต่เป็นในมุมของวิชวลงานภาพและการกำกับที่ชอบเป็นพิเศษ

เพลินมาก แค่นั่งดูวิชวลหรูหราพิงค์ๆ พังค์ๆ ไปเรื่อยๆ ก็โอเคแล้ว แล้วยิ่งได้ดูในโรง IMAX ยิ่งรู้สึกราวกับว่าถูกดูดให้เข้าไปอยู่ในหนังด้วยเลย บรรยากาศโลกอนาคตในหนังมันช่างก้ำกึ่งในความสมจริง และความแฟนตาซีด้วยสีสันที่ฉูดฉาดได้อย่างน่าสนใจ มาบรรจบกันตรงกลางจนกลายเป็นโลกที่ตอบโจทย์จินตนาการส่วนตัวเราได้ ภายในเมืองใหญ่หนังสร้างให้เกิดทั้งความรู้สึกหวาดระแวง เพราะเต็มไปด้วยผู้คนที่น่าไม่น่าไว้วางใจ โฮโลแกรมและผู้คนที่แต่งตัวและดัดแปลงอวัยวะประหลาดๆ ที่มีอยู่ทั่วเมือง ทำให้ผีไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดต่อไป เราจะแยกแยะได้ยังไงว่านั่นเป็นผี ไม่ใช่โฮโลแกรมที่ใครเอามาแกล้ง ซึ่งคงทำให้ผีกับโฮโลแกรมที่แยกจากกันไม่ออก กลายเป็นสิ่งชินตาไปทั้งสองอย่าง และการที่เมืองที่มากด้วยความเจริญและแวดล้อมด้วยอาชญากรรมเน่าหนอนอยู่ทั่วทุกมุมเมือง ก็ทำให้เกิดความน่าค้นหาอันน่าตื่นเต้น

เสียดายที่หนังไม่เล่าประเด็นให้มีชั้นเชิงมากไปกว่านี้ รวมๆ มันยังเป็นประเด็นที่คลิเชอยู่ เพราะนี่ไม่ใช่หนังไซไฟเรื่องแรกที่เล่าเรื่องการตามหาตัวตนที่หายไป แถมยังมีเส้นเรื่องที่คาดเดาได้ไม่ยากเลยจากจุดเริ่มต้น ทำให้คาดเดาจุดเปลี่ยนของเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นได้แบบฉากต่อฉากกันเลยทีเดียว ถ้าเล่าให้ลึกซึ้งมากกว่านี้ องค์ประกอบเรื่องราวอย่างความเป็นญี่ปุ่นกับอเมริกา ที่ตั้งใจคอนทราสต์กันให้เกิดแง่มุมที่น่าสนใจ และชวนให้ขบคิดถึงความเป็นมนุษย์และชาติเชื้อของนางเอกคงจะทำงานกับเราได้มากกว่านี้ น่าเสียดายมากมายจริงๆ

ทั้งที่ก็สามารถดีไซน์และเลือก Scarlett Johansson มารับใช้บทได้อย่างเหมาะเจาะแล้ว ความเป็นมนุษย์สาวที่มีเนื้อนมหนังผสานเข้ากับความเป็นหุ่นยนต์ของตัวละครได้อย่างลงตัว ทั้งยั่วยวนและขึงขังชวนให้ติดตามดูได้ตลอดรอดฝั่ง ทั้งที่หนังมันก็ไม่ได้เร็วเหมือนหนังตลาดทั่วไป หรือหนังเรื่องก่อนหน้านี้ของผู้กำกับ Rupert Sanders อย่าง Snow White and the Huntsman (2012) ซึ่งจะให้ว่ากันตรงๆ หนังทั้งเรื่องก็ชวนง่วงอยู่ไม่น้อย แต่อย่างว่าแหละ พอ Scarlett Johansson ในชุดบอดี้สูทแทบทั้งเรื่องที่ยั่วยวนใจเราพอๆ กับวิชวลเจ๋งๆ งามๆ น่าสนใจจากผู้กำกับ มันก็ทำให้พอจะมองข้ามพล็อตเรื่องและประเด็นที่รู้สึกซ้ำซากไปได้ และเพียงพอที่จะทำให้เราชอบหนังได้อย่างไม่ต้องสงสัย และอยากชวนให้ไปลิ้มลองกัน