รีวิวหนัง Song from Phatthalung - มหาลัยวัวชน

           พล็อตเรียบง่ายสุดคลาสสิกตามประสาเพลงรักอกหักชาวต่างจังหวัด ว่าด้วยชายหนุ่มผู้สูญเสียหญิงอันเป็นที่รัก เพราะเธอต้องเดินทางจากบ้านนอกไปคว้าเอาอนาคตที่สดใสกว่าในเมืองใหญ่ ชายหนุ่มจึงตัดพ้อความรักว่าเรามันก็แค่เด็กบ้านๆ ที่ต้องเจียมตัว เพลงเหล่านี้ถ่ายทอดวิถีชีวิตนอกเหนือไปจากความรัก คือเรื่องของชีวิตต่างจังหวัดที่บีบให้คนหนุ่มสาวมีทางเลือกน้อย หรืออยู่บนเส้นทางที่ตัวเองเลือกและเชื่อได้อย่างยากลำบาก ประสาอะไรกับการที่จะกอดคอหญิงคนรักให้ยากเย็นไปด้วยกัน

            อีกเส้นเรื่องหนึ่งที่เป็นส่วนสำคัญของเรื่อง คือเรื่องราวของกลุ่มชายหนุ่มคนใต้ชาวสวนยางพาราที่มีความใฝ่ฝันอยากเป็นศิลปินด้านดนตรี พวกเขาเหล่านี้มีอุดมการณ์ มีใจรักในเสียงเพลง อยากเขียนเพลงที่กลั่นมาจากชีวิตที่เข้มข้นไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการต่อสู้ทางปากท้อง มิตรภาพ ความรัก ความใฝ่ฝัน แต่สิ่งที่พวกเขาอยากเป็น อยากทำ มันช่างสวนทางกับโลกความเป็นจริงที่เงินทองคือสัจจะ การต้องรักษาอุดมการณ์ไปพร้อมๆ กับการรับผิดชอบชีวิตตัวเองและล้มเหลวที่จะแบกรับความคาดหวังของคนรอบตัวที่รักพวกเขา

            หนังพูดเรื่องชีวิตอย่างเข้มข้น และน่าสนใจมากๆ ว่าเหล่าตัวละครในหนังคือหนุ่มสาวชาวใต้ ใช้ภาษาใต้ ที่ปกติไม่ค่อยมีพื้นที่ในสื่อภาพยนตร์เท่าไหร่นัก หนังเล่าเรื่องอย่างเรียบง่ายด้วยจังหวะเนิบช้าไม่กระตุ้นอารมณ์คนดูเหมือนหนังกระแสหลักทั่วไป ขณะเดียวกันก็ไม่ได้เป็นหนังที่ดูยากต้องอาศัยการตีความซับซ้อน

            โดยรวมแล้ว มหาลัยวัวชน คือหนังที่พูดถึงชีวิตหนุ่มสาวชาวใต้ ความรัก ความฝัน อุดมการณ์ของพวกเขา ที่ฉายปรากฏให้เราเห็นบนจออย่างเข้มข้น ไม่บ่อยที่จะมีหนังแบบนี้ในประเทศไทย หนังที่พูดถึงชีวิตคนต่างจังหวัดในมุมมองของท้องถิ่นอย่างซื่อสัตย์ หากหน้าที่หนึ่งของภาพยนตร์นอกเหนือไปจากความบันเทิง คือการเสนอบันทึกของชีวิตที่ดำรงอยู่จริงในพื้นที่และเวลาช่วงหนึ่งในประวัติศาสตร์ หนังเรื่องนี้คือไดอารี่กึ่งประวัติศาสตร์ที่บันทึกชีวิตหนุ่มสาวชาวใต้กลุ่มนี้เก็บไว้และมีคุณค่าไม่น้อยเลยทีเดียว