รีวิวหนัง จดหมาย สายฝน ร่มวิเศษ - Classic Again

[รีวิว] Classic Again - จดหมาย สายฝน ร่มวิเศษ
--- 6/10 ---
ไม่ซึ้ง ไม่อิน ไม่ธรรมชาติ
แต่งานภาพสวยดี โดยเฉพาะฉากฝนตก
และนางเอกน่ารักมว๊ากกก+เพลงเพราะ

Classic Again - จดหมาย สายฝน ร่มวิเศษ เป็นหนังที่สร้างมาจากหนังเกาหลีชื่อดังในอดีตอย่าง The Classic (2003) ที่ได้ยินมาว่าฉบับเกาหลีนี่สุดยอดมาก แต่ออกตัวก่อนเลยว่าเราไม่เคยได้ชมต้นฉบับมาก่อน เพราะฉะนั้นทุกอย่างที่เราได้ดูในเรื่องนี้มันจึงใหม่ทั้งหมด ไม่ได้มีการเปรียบเทียบกับต้นฉบับใดๆ ทั้งสิ้น

หนังเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับผู้หญิงคนนึงที่ได้บังเอิญเจอจดหมายของแม่ เธอจึงรับรู้เรื่องราวความรักในอดีตของแม่เธอ และมันดังชนบังเอิ๊นบังเอิญ เหมือนกับเหตุการณ์ที่เธอพบเจอในปัจจุบันยังไงยังงั้น 

คำว่า “คลาสสิค” กับคำว่า “เชย” มันกั้นกันแค่เส้นบางๆ นั่นแหละ และเรื่องนี้เรามองว่ามันเชยมากกกกกกกกกกกกกก คือการที่เอาหนังดังในอดีตมาทำใหม่ เรามองว่าก็ไม่จำเป็นต้องให้เรื่องราวมันเชยขนาดนั้น ในเรื่องของคำพูดบางอย่างยังพอเข้าใจได้ แต่การดำเนินเรื่องมันเช๊ยเชย อะไรที่คุณคิดว่าจะเจอในหนังรักสักเรื่อง ให้เลย 90% ต้องมีแน่ๆ แถมเนื้อเรื่องยังเดาง่ายมาก แทบจะเดาได้เป็นฉากๆ เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป เลยกลายเป็นไม่เซอร์ไพรส์อะไรเลย 

เนื้อเรื่องหลายช่วง หลายตอน หลายฉากรู้สึกตะหงิดมาก ช่องโหว่เต็มไปหมด ทำไมตัวละครทำแบบนั้น แรงจูงใจล่ะ แล้วเกิดอะไรขึ้น? เพื่อ? คือหลายอย่างเต็มไปด้วยคำถามว่าทำไมๆๆๆๆๆๆ 

หนังมีความพยายามมากเกินไป พยายามยัดฉากหวานๆ เข้ามา พยายามยัดคำพูดเลี่ยนๆ เติมมา ในสถานการณ์เหล่านั้นที่แบบ มันโคตรจะไม่ธรรมชาติเลยอะ มันดูเกินไปมาก แทนที่มันจะซึ้ง ฟินจิกเบาะ มันกลายเป็นตลกไปเลยอะ รู้สึกผิดเลยบางฉากนั่งหัวเราะออกมา และเป็นแบบนี้ตลอดทั้งเรื่องจริงๆ หลายสถานการณ์ที่จะพาเราไปยังเรื่องราวเหล่านั้นมันนอกจากจะไม่ซึ้งแล้ว มันยังไม่อินด้วย หาจุดพีคหรือฉากจำของหนังไม่ได้จริงๆ ยิ่งฉาก “นอกจากรักคุณแล้วผมไม่เก่งอะไรเลย” ยิ่งโคตรตลก แทนที่จะซึ้ง

มาทางด้านนักแสดง ที่แบบโคตรไม่ธรรมชาติ เล่นกันเวอร์มากถึงมากที่สุด อารมณ์ของนักแสดงล้นมากจริงๆ เลยทำให้เราไม่อินด้วยแหละ โดยเฉพาะพระเอกในยุคของแม่ที่แบบ ดูตลกสุดละ นายทำให้เราไม่อินกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นเลยอะ แต่นักแสดงที่น่าชื่นชมที่สุดคือ มิ้นท์ รัญชน์วรี ที่นอกจากจะสวยละน่ารักมว๊ากกกกถึงมากที่สุดแล้ว ตัวเธอก็รับบทจากสองวัยเลย ทีตอนแรกคิดว่าคนละคน พอมาดูไปดูมา อ้าว คนเดียวกันนี่หว่า จากทั้งหมดทั้งมวลนักแสดงเธอเนี่ยแหละเล่นดีสุดแล้ว แต่เอาจริงๆ ก็ดูไม่ธรรมชาติอยู่ดี 

สิ่งที่เราชอบที่สุดในเรื่องนี้คืองานด้านภาพ ต้องยอมรับว่างานภาพสวยจริงๆ โดยเฉพาะฉากต่างๆ ที่เล่นกับฝนตก สวยงามมาก มันคือไม่กี่สิ่งที่ทำให้เราสนใจในตัวหนังอยู่ ภาพเด่นกว่าเนื้อหามาก เอาจริงๆ คือรองานภาพสวยๆ มากกว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในหนังซะอีก ตื่นเต้นกับฝนมากกว่านักแสดงอินเลิฟกันอะ โลเคชั่นที่มหาวิทยาลัยกรุงเทพ ก็สวยจริงๆ ถือว่าใช้คุ้มอยู่

สรุปแล้ว Classic Again จดหมาย สายฝน ร่มวิเศษ เป็นหนังที่เค้าโครงเรื่องทั้งหมดจริงๆ น่าสนใจนะ แต่นำเสนอออกมาได้แบบไม่อิน ไม่ซึ้ง ไม่ธรรมชาติ ไม่อะไรเลย ด้วยองค์ประกอบหลายๆ อย่าง สิ่งที่ทำให้เราอยู่กับหนังได้คือตัวนางเอก มิ้นท์ รัญชน์รวี กับงานด้านภาพเท่านั้น ที่เหลือได้แต่นั่งกุมขมับกับหัวเราะแห้งๆ

ปล. เพลงประกอบหนังเพราะมาก หนึ่งความทรงจำ (One Memory) ยิ่งได้เสียงร้องอบอุ่นๆ และดนตรีเพราะจากวง MEAN ด้วยแล้วนั้น...คือดีงาม