รีวิวหนัง ร่างทรง - Rang Song

[รีวิว] ร่างทรง - The Medium
--- 7.5/10 ---
หนังสยองขวัญไทยแนว Found Footage
ที่นำเสนอได้น่าสนใจ แต่ก็มีความน่าเสียดายอยู่ในนั้นเช่นกัน

นี่คือหนังที่กระแสมาแรงจริง ๆ ตั้งแต่เข้าฉายในประเทศเกาหลี พอมาที่ไทยก็ปลุกกระแสให้คนอยากตีตั๋วเข้าไปดูในโรงกันแบบสุด ๆ (ไม่นับคนที่ดูเถื่อนนะ) เพราะก่อนเราจะจองตั๋วไปดูได้ต้องใช้เวลาสองสามวันเลยทีเดียว เพราะโรงเต็ม!!! 

เรื่องราวบอกเล่าถึงความเชื่อพื้นบ้านของชาวอีสาน ร่างทรงย่าบาหยัน ที่ถ่ายทอดกันมารุ่นสู่รุ่น จนมาถึงป้านิ่ม ผู้คอยใช้ความเป็นร่างทรงช่วยเหลือทุกคนที่มีอาการผิดปกติเหนือธรรมชาติ และล่าสุดป้านิ่มก็ต้องมาเจอกับสิ่งผิดปกติในตัว มิ้ง หลานสาวของเธอเอง 

ร่างทรงเป็นไทยแนว Found Footage ที่เราไม่ค่อยได้เห็นกันนัก ซึ่งใครไม่ชอบแนวนี้ก็มีมึน ๆ กันบ้าง และนำเสนอมันออกมาในรูปแบบ Mockumentary หรือสารคดีปลอม ๆ คือเอาง่าย ๆ เป็นหนังที่ในหนังเป็นการถ่ายทำสารคดี (ปลอม) นั่นแหละ ตลอดทั้งเรื่องมันจึงเล่าให้คนดูผ่านมุมมองของทีมตากล้องที่คอยตามถ่ายสารคดีในเรื่องนี้ ซึ่งมันทำได้ดีในแง่ของการสร้างบรรยากาศ สร้างความสมจริงให้คนดูรู้สึกคล้อยตามได้ไม่ยาก แต่มันก็เป็นข้อเสียใหญ่มาก ๆ ที่ทำให้รู้สึกไม่สมจริงไปพร้อมกัน

นั่นก็เพราะว่าไอ้ตากล้องเนี่ยแหละมันมีปฏิสัมพันธ์กับเหล่าตัวละครที่มันถ่ายน้อยมากโดยเฉพาะช่วงครึ่งเรื่องแรก เช่นเดียวกันตัวละครแวดล้อมต่าง ๆ แทบจะทำเหมือนตากล้องไม่มีตัวตน บางฉากนี่ CU เข้าหน้าอยู่ล่ะ ตากล้องไม่โดนด่าบ้างหรอ! มันละเมียดละมัยในการถ่ายมากเกินไปจนมันกลายเป็นเหมือนไม่สมจริงไปเลย และก็ไอ้เหล่าตากล้องนี่อีกจิตแข็งมาก ไอ้ฉากคอขาดบาดตาย มันยังพยายามถ่ายแบบนิ่งมาก ไม่มีปากมีเสียง ไม่มีตกใจ ไม่ช่วยใด ๆ ทั้งสิ้น ถ่ายแบบหน้าตาเฉย มาก 

แต่พอมาช่วงท้ายตากล้องก็เริ่มพูดจาพูดคุยกับตัวละครมากขึ้น แต่ก็ยังมีความแบบ "อิหยังวะ" คือฉากแบบต้องมีชีวิตเป็นเดิมพัน ยังหยิบกล้องมาถ่ายตัวเองงี้ เป็นเราคงทิ้งกล้องแล้ววิ่งหนีไปแล้ว

หนังช่วงค่อนเรื่องแรกกับช่วงท้ายของหนังราวกับคนละเรื่อง ทั้งวิธีและจังหวะในการเล่าต่าง ๆ ครึ่งแรกนี่มาแบบแนวสารคดีปลอมเต็ม ๆ ส่วนช่วงท้ายนี่จัดเต็มมาแนวระทึกขวัญสยองขวัญเอาตัวรอดหนีตายเลยทีเดียว (ช่วงท้ายเรื่องนี้มึนหัวหนักเลย) โดยส่วนตัวเราก็โอเคกับทั้งสองพาร์ทนะ มันให้อารมณ์ความน่าติดตามและความสนุกคนละแบบ แต่ระหว่างทางนั้นมันก็มีเรื่องให้เราสงสัยเต็มไปหมดว่า "ทำไมมันเป็นแบบนั้นนะ" "เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นได้ไงนะ" "ฉากนี้มีทำไมนะ" อะไรทำนองนั้น 

หนังบิ้วดีมาก สร้างบรรยากาศความสยอง ความหลอนได้ดีเลย ทั้ง ๆ ที่บางฉากไม่มีผีด้วยซ้ำ แต่แอบเสียดายหนังน่าจะเล่นกับความเชื่อเรื่องร่างทรงจริง ๆ ของคนอีสาน เจาะลึกให้คนอินได้มากกว่านี้ 

สิ่งที่น่าชื่นชมที่สุดในเรื่องนี้ต้องขอยกให้นักแสดงนำอย่าง ญดา นริลญา ที่แสดงโคตรดี ดีแบบทั้งเรื่อง เอาอยู่ทุกซีน ในพาร์ทคนปกติก็แบบน่ารัก สวยใสน่ามองมาก และยิ่งพาร์ทผีเข้า คุณเอ๊ยยยย!!! ทวีความดีงามเข้าไปใหญ่ ต้องชมทีมแต่งหน้าด้วยที่แต่งหน้าน้องได้หลอนมาก บวกกับท่วงท่าการแสดงความผีเข้าของน้องนี่ทวีความหลอนเข้าไปใหญ่ น้องโคตรทุ่มสุดตัวจริง ๆ เต็ม 10 ไม่หัก

คนรับบทป้านิ่มก็รับหน้าที่ของตัวเองได้เป็นอย่างดี หากแต่ว่าตัวละครแวดล้อมอื่นกลับแสดงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ทั้งคนที่รับบทป้าน้อย ที่แลดูแข็งและท่องบทเกินไป หรือลุงที่รับบทมานิตก็เช่นกัน

สรุปแล้ว ร่างทรง เป็นหนังสยองขวัญไทยที่แตกต่างได้อย่างน่าสนใจ น้อยเรื่องนักที่เราจะเห็นหนังไทยเล่าแบบ Found Footage ตลอดทั้งเรื่อง และเรื่องนี้ถือว่าทำได้ไม่เลวสร้างอารมณ์ร่วมให้คนดูได้เป็นอย่างดี ถึงแม้จะมีแผลใหญ่ ๆ อย่างที่ได้บอกไปก็ตาม แต่ร่างทรงก็ถือว่าเป็นหนังไทยที่มีจุดแข็งให้น่าดูชม ที่มีความน่าเสียดายผสมอยู่นั่นแหละ 

ร่างทรง หนังผีไทยรสชาติใหม่ ที่ต้องลองดูในโรงฯ
ถือเป็นงานชิมลางเรื่องแรกของการร่วมสร้างระหว่าง GDH ประเทศไทยและเกาหลีใต้ ภายใต้การกำกับของ โต้ง – บรรจง ปิสัญธนะกูล ผู้กำกับ “ชัตเตอร์ กดติดวิญญาณ”และ “พี่มากพระโขนง” ซึ่งสร้างสถิติกลายเป็นหนังทำงานระดับพันล้านบาท ขึ้นแท่นหนังไทยที่ทำเงินสูงสุดของไทยไปในที่สุด

ถึงแม้ว่าตัวหนังเองนั้นจะไม่ได้ฉายในไทยเป็นที่แรก เพราะบ้านเราโดนโควิดเล่นงานทำให้โรงหนังต้องปิดทำการไปเกือบ 6 เดือน แต่หนังเรื่องนี้ได้มีการไปฉายที่หลากหลายประเทศมากไม่ว่าจะเป็นเกาหลี ไตหวัน สิงคโปร์ ซึ่งในแต่ละประเทศก็สร้างฟีตแบคพีค ๆ ให้กับคนดูเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นการถูกยกย่องให้เป็นหนังสยองขวัญที่น่ากลัวที่สุดของปี หนังที่มีการเล่าเรื่องเฉียบคม และมีการพูดถึงความน่ากลัวของหนังแบบปากต่อปาก จนทำให้มีการจัดเป็นอีเวนท์ฉายหนังในรอบที่เปิดไฟในโรงหนังเพื่อลดความน่ากลัวเลยก็มี โดยรวมแล้วเรื่องนี้เป็นหนังไทยที่น่าจับตาและน่าติดตามชมในโรงภาพยนตร์เลยจริง ๆ จนแล้วจนรอดในที่สุดประเทศบ้านเกิดของหนังเรื่องนี้ก็ถึงคราวที่จะได้ลงโลง เอ้ยลงโรงฯ ฉายซักที ดีเดย์ก่อนฮาโลวีน 28 ตุลาคม 2564

เนื้อเรื่องร่างทรง จะว่าด้วยกลุ่มทีมงานสารคดี ต้องการที่จะถ่ายทำสารคดี เกี่ยวกับการสืบทอดร่างทรง ย่าบาหยัน ภายในตระกูลของป้านิ่ม ที่ตอนนี้ดูเหมือนว่ากำลังจะมีการส่งต่อการสืบทอดร่างทรงไปยังมิ้ง หลานสาวคนเดียวของตระกูล แต่แล้วด้วยการทีมิ้งเองไม่ได้อยากจะเป็นร่างทรงตั้งแต่แรกทำให้เกิดเหตุการณ์ประหลาดต่างๆมากมาย และมิ้งเองก็สภาพดูแย่ขึ้นเรื่อย ๆ ป้านิ้มเองก็ต้องออกค้นหาความจริงว่า สิ่งลี้ลับอะไรกันแน่ที่กำลังเข้าสิงสู่ร่างของมิ้ง

ตัวหนังเองนั้นครึ่งแรกนั้นดำเนินเรื่องแนวสารคดี ที่เน้นความจริงจัง ความสมจริง สามารถทำให้คนดูอินได้มากว่านี่อาจจะเป็นสารคดีที่ถ่ายทำจากเหตุการณ์จริงเลยก็ว่าได้ จนหนังเดินเครื่องมาจนถึงครึ่งหนัง แทบจะวิวัติตัวเองกลายเป็นหนังสยองขวัญ แอคชั่นแฟนตาซีไปซะได้ ซึ่งพอโดนหนังค่อนข้างที่จะแตกต่างกับครึ่งแรกทำให้ผมเอง รวมไปถึงหลาย ๆ คนนั้นไม่ค่อยชอบตัวหนังในครึ่งหลังซักเท่าไหร่ เพราะมันค่อนข้างที่จะไม่ค่อยแตกต่างจากหนังที่มาแนว ๆ สารคดี หรือแนว Home Movie ของเรื่องอื่นซักเท่าไหร รวมไปถึงช่วงก่อนบทสรุปของหนัง ที่คิดว่ามันพยายามที่จะเล่นใหญ่เล่นเวอร์จนเกินไปทำให้ไม่ค่อยอินยังไงก็ไม่รู้จริง ๆ แต่ก็มีการตัดจำได้ค่อยข้างที่จะสร้างคำถามให้คนดูกลับไปถกเถียงกันหลังหนังจบเลยว่าสรุปแล้วนั้นที่เห็นกันมาในหนัง มันคืออะไรกันแน่!

โดยรวมแล้วนั้นถึงแม้ว่า ร่างทรง จะไม่ใช่หนังที่เพอร์เฟคซักเท่าไหร่ แต่ด้วยความที่มีการเล่าเรื่อง ดำเนินเรื่องที่น่าติดตามตั้งแต่ต้นจนจบ ทำให้เป็น 2 ชั่วโมงที่ไม่น่าเบื่อและชวนสะพรึ่งกับบรรยากาศสยองขวัญที่หนังมอบให้เอามากๆ ถือว่าเป็นหนังผีที่ตอบโจทย์คนที่อยากดูอะไรน่ากลัวๆช่วงฮาโลวีนนี้ได้ดีทีเดียว 7.5/10