รีวิวหนัง คืนหมีฆ่า - The World of Killing People

[รีวิว] คืนหมีฆ่า - The World of Killing People
--- 0.7/10 ---
โคตรหนัง WTF แห่งปี
นอกจากฆ่ากันในจอแล้ว ยังฆ่าคนดูอย่างเลือดเย็น
หนังมันแบบเ*ยไรวะเนี่ย อะไร๊!!!

นี่คือหนังเชือด (slasher) ของไทย ที่เราไม่ค่อยได้เห็นหนังแนวนี้ถูกหยิบจับมาทำในหนังไทยสักเท่าไหร่ ด้วยเหตุนั้น ก่อนดูเราจึงไม่คาดหวังอะไรใด ๆ แต่หลังจากดูแล้วบอกได้เลยว่า...แทบจะตายตามตัวละครในหนังเลยทีเดียว

คืนหมีฆ่า - The World of Killing People บอกเล่าเรื่องราวของกลุ่มวัยรุ่นที่นัดกันมาพักผ่อนยังสถานที่แห่งหนึ่ง แต่การพักผ่อนของพวกเขากำลังจะกลายเป็นลานสังหาร ละเลงเลือดของฆาตรหน้าหมี!

หากใครได้ดู บึงกาฬ มาก่อนหน้านี้ ลำดับเรื่องได้มั่วซั่ว ตัดต่อได้ชวนเวียนหัว เรื่องนี้คุณจะไม่เป็นแบบนั้นแน่นอน เพราะดำเนินเรื่องแบบตรงเป๊ะ ตรงมาก ไม่มีเลี้ยว ไม่มีหัก ไม่มีจุดพลิกอะไรใด ๆ ตรงกว่าไม้บรรทัดอีก

แต่บทหนังมันเต็มไปด้วยความพังพินาศในทุกจุด ความเละเทะตั้งแต่วินาทีแรกจนถึงวินาทีสุดท้ายจนอุทานว่า เ*ยไรเนี่ย!? คือทุกอย่างในเรื่องมันเกิดขึ้นเพราะอะไรวะน่ะ!? ตลอดเรื่องจะมีคำถามในหัวตลอดว่า อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ? อะไรวะ?

ไล่ไปตั้งแต่ฉากเปิดที่ไม่ได้เกี่ยวข้องหรือส่งผลอะไรสักนิดกับหนังเลย คือถ้าตัดออกไปก็ไม่ทำให้ดูหนังรู้เรื่องน้อยลงสักนิด เสียเวลาโดยใช่เหตุมาก ๆ, หนังมีเรื่องชวงสงสัยมากมาย ถึงเหตุและผลการกระทำต่าง ๆ ของตัวละคร (ทุกตัวละคร! ย้ำว่าทุกตัวละคร!!!) รวมถึงการมีอยู่ของตัวละคร ว่าเป็นใคร มาทำไม จำเป็นมั้ย ทำอะไร คือหนังจะทิ้งให้เราสงสัย จนดูจบเรื่อง เข้าห้องน้ำ กินข้าว ขับรถกลับบ้านก็ยังคงสงสัยเพราะไม่รู้จะหาคำตอบจากไหน และแน่นอนหนังเต็มไปด้วยบทโง่ ๆ ของตัวละครที่ดูปั๊บรู้เลยว่ามืงตายแน่ ๆ ไอ้นี่รอดแน่ ๆ เดาง่ายมากถึงมากที่สุด เหมือนหนังพยายามใส่ความสับสนให้คนดูว่าคนนั้นมันน่าสงสัยนะ คนนี้ก็น่าสงสัยนะ คนนี้ก็มีสิทธิเป็นฆาตกรนะ แต่หนังทำไม่สำเร็จ กลายเป็นการพยายามที่ไร้ประโยชน์มาก ๆ

หนังพยายามสร้างบรรยากาศความไม่น่าไว้วางใจ แต่หนังทำไม่ได้ ไม่ใกล้เคียงสักนิด หนังใส่ดนตรีโคตรบิ้ว ชวนตื่นเต้นมาทุกช่วงของหนัง ที่โคตรน่ารำคาญ แต่ภาพตรงหน้าเหมือนหนังรักกุ๊กกิ๊กโรแมนติก มี Foreground และ Background เป็นดวงไฟโบเก้ ที่โคตรสว่าง และเสียงพูดของนักแสดงมีการแกว่ง เหมือนเดินหนีไมค์แล้วไมค์ไม่ตามอะ เดี๋ยวดัง เดี๋ยวเบา บาลานซ์เสียงไม่เท่ากันในบางช่วง

มาทางด้านนักแสดงกันบ้าง ที่เรียกได้ว่าสอบตกยกชุด ทั้งบทพูดทั้งนักแสดงไม่ผ่านจริง ๆ ไล่ไปตั้งแต่ เต๋า-เศรษฐพงศ์ แสดงเหมือนละครเวที เล่นใหญ่โดยใช่เหตุ บทพูดก็ดูฝืน ๆ ขนาด แพนเค้ก เขมนิจ ก็ไม่ไหวเช่นกัน รวมถึงลุงธีรพงศ์ ที่บทดูฝืน ๆ คือทั้ง 3 นักแสดงนี้อยากถามย้ำอีกครั้งว่าจะมีเพื่อ ? ส่วนทางด้านนักแสดงกลุ่มตัวเอกยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ทั้ง เฟียต พัทธดนย์, ปังปอนด์ อัครวุฒิ หรือแม้กระทั่ง ฝน ศนันธฉัตร ก็ไม่ได้จริง ๆ แต่ที่น่ารำคาญที่สุดคือตัวละครที่แสดงโดย กัน สมาย ด้วยบทพูดที่โคตรจะไม่ธรรมชาติบวกการแสดงที่โคตรจะไม่ธรรมชาติ และการเล่นใหญ่เกินเบอร์ต่าง ๆ นานา คือส่ายหน้าตั้งแต่บทพูดแรกที่เห็นหน้าจนบทพูดสุดท้ายของหนังเลยตัวละครนี้ มีเพียง แคร์ ปาณิสรา ที่พอจะคาบเส้นหน่อย ด้วยความที่ไม่ได้มีบทอะไรให้เธอมากนัก ก็เรียกว่าดูดีสุดในท่ามกลางความโคตรจะไม่ธรรมชาติของทีมนักแสดงทั้งหมด

ทางด้านความโหด ความเลือดสาด ที่คอหนังแนวเชือดเฝ้ารอ มันก็มี! แต่น้อย ถ้าหนังไม่เลือกวางปม เล่นท่ายาก แค่ทำเป็นหนังไล่ฆ่าด้วยวัตถุดิบที่มีในมือ และดีไซน์พวกฉากฆ่าโหด ๆ เป็นแนวไล่เชือดไล่ฆ่าเอาชีวิตรอดจริง ๆ เท่านั้นก็เอ็นจอยได้ไม่ยากละ พอมาใส่ปมนู่นนี่นั่นทำให้หนังมันงงงวยโดยใช่เหตุ

สรุป หนังเรื่องนี้เต็มไปด้วยเนื้อเรื่องชวนสงสัยบนเรื่องราวที่มีความไม่สมเหตุสมผลอยู่ตลอดทาง เพลงบิ้วให้ชวนระทึกตื่นเต้นทั้งเรื่องมากจนน่ารำคาญ นักแสดงที่โคตรจะไม่ธรรมชาติด้วยการแสดงและบทพูด สิ่งดีงามเดียวของหนังเรื่องนี้คงเป็นการได้มาพูดคุยกับเพื่อนในวงสนทนาและความฮาก็จะบังเกิด และนั่นแหละครับ คืนหมีฆ่า - The World of Killing People มันได้ฆ่าคนดูอย่างผมจนเกือบตาย!

ปล. เป็นอะไรกับเพลง วาฬเกยตื้น นักหนาฟะ เปิดแม่มอยู่นั่น