รีวิวหนัง ฝากไว้ในกายเธอ - Fak-Wai-Nai-Guy-Ther

ฝากให้เธอไปดู... “ฝากไว้ในกายเธอ” (ไม่Spoil)

เพียงคืนเปิดตัวทำรายได้7.8ล้านบาทสูงเป็นอันดับสามจากสถิติภาพยนตร์ทำรายได้เปิดตัวสูงสุดของจีทีเอช ภาพยนตร์เรื่องฝากไว้ในกายเธอ เป็นภาพยนตร์ที่หลายๆคนเฝ้ารอและจับตามองกระแสตอบรับในทุกๆด้าน ด้วยการตลาดที่เรียกได้ว่าเฉลียวฉลาดในการปล่อยทีเซอร์,เทลเลอร์,มิวสิควิดีโอประกอบภาพยนตร์และคลิปเบื้องหลังการถ่ายทำต่างๆช่างเรียกเหล่าสาวกฮอร์โมนและคอหนังจีทีเอชเฝ้ารอและแทบจะตีตั๋วเข้าชมทันทีที่เปิดฉาย เตรียมใจถูกหลอกหลอนกันเต็มที่

พูดกันในภาพรวม ตามมาตรฐานหนังผีของค่ายจีทีเอชประกอบกับชื่อเสียงของผู้กำกับมือทองอย่าง จิม โสภณ ศักดาพิศิษฏ์ ที่ทิ้งผลงานความหลอนอย่างมีคุณภาพไว้อย่าง “โปรแกรมหน้า วิญญาณอาฆาต” และ “ลัดดาแลนด์” ทำให้ภาพยนตร์เรื่อง “ฝากไว้ในกายเธอ” เป็นที่คาดหวังอย่างสูงในแง่ของคุณภาพ อารมณ์ร่วม และความหลอกหลอน ซึ่งภาพยนตร์เรื่องนี้ทำได้ดีในระดับหนึ่งแต่ยังไต่ไปไม่ถึงระดับมาตรฐานที่คาดหวังเอาไว้ เรื่องราวคร่าวๆ(โดยไม่มีการสปอยล์)ก็ไม่แตกต่างไปจากในเทลล์เลอร์ที่ได้รับชมสักเท่าไหร่ เป็นเรื่องราวของนักกีฬาว่ายน้ำชายวัยมัธยมปลายสองคน เพิร์ธ และ แทน ที่แข่งขันกันในเรื่องสมรรถนะการว่ายน้ำและเรื่องความรัก จนในที่สุดเพิร์ธก็ได้ทำผิดต่อแทนด้วยการแย่งชิง ไอซ์ แฟนสาวของแทนมาเป็นของตน เรื่องราวใหญ่โตบานปลายเหตุเนื่องจากไอซ์ได้ท้องและได้แก้ปัญหาด้วยการจบชีวิต ดิ่งมรณะลงมาจากหอกระโดดน้ำสูงราวยี่สิบเมตรลงมาถึงพื้นสระ ปัญหาที่ดูได้รับการสะสางเรียบร้อยแต่กลับไม่ได้คลี่คลาย เมื่อเพิร์ธชายหนุ่มที่ทำให้ไอซ์ท้องต้องแบกรับชะตากรรมวุ่นวาย เมื่อชีวิตของตนได้รับความผิดปกติ เมื่อเขารู้สึกได้ว่าเขาเป็นฝ่ายที่ท้องเสียเอง!!? ด้วยการหลอกหลอน เขย่าขวัญของไอซ์ที่ยังไม่ได้ไปไหน แต่ยังวนเวียนหลอกหลอนเพิร์ธอยู่ตลอดเวลา และเพิร์ธต้องเป็นคนที่จบปัญหานี้ด้วยตัวของเขาเอง

หากวิเคราะห์การเป็นเรื่องๆ เริ่มจากเรื่องที่โดดเด่นเป็นที่สนใจของทุกคน ขอเริ่มจากบทบาทการแสดงของนักแสดงนำทั้งสามคน เพิร์ธร นักกีฬาว่ายน้ำดีกรีทีมชาติที่นำแสดงโดยมาร์ช จุฑาวุฒิ ภัทรกำพล,แทน นักกีฬาว่ายน้ำคู่แข่งคนสำคัญของเพิร์ธ นำแสดงโดยต่อ ธนภพ ลีรัตนขจร และไอซ์ แฟนสาวของแทนนำแสดงโดยเก้า สุภัสสรา ธนชาต นักแสดงทั้งสามคนนี้เป็นที่รู้จักและฝากผลงานไว้จากซีรีย์ทางโทรทัศน์อย่าง”ฮอร์โมนวัยว้าวุ่น” นับว่าได้ผ่านการแสดงในจอแก้วมาอย่างเข้มข้นเลยทีเดียว และสำหรับการแสดงในเรื่องนี้เรียกได้ว่า ‘ยังไม่เข้าขั้น’ ส่งอารมณ์ของตัวละครยังไม่รู้สึกมาถึงผู้ชมสักเท่าไหร่ หรือเรียกได้ง่ายๆว่ายังแสดงได้ ‘ไม่อิน’ สามรถเล่นผ่านแต่ละแอคชั่นแต่ละซีนได้ ไม่ยังส่งอารมณ์ร่วมมาถึงยังผู้ชม ทำให้รับรู้แค่เรื่องราวจากตัวละครแต่ยังไม่รู้สึกถึงอารมณ์ต่างๆของแต่ละตัวละคร มาร์ชที่รับบทเพิร์ธ เป็นตัวดำเนินเรื่องหลักแทบจะทั้งเรื่อง เพราะกว่าเก้าสิบเปอร์เซนต์ของเรื่องผู้ชมจะรับรู้เรื่องราวจากตัวละครนี้ แต่เราก็แค่รู้เพราะการตีความตัวละคร การข่มอารมณ์ต่างๆ การแสดงออกทางสีหน้าท่าทางของมาร์ชเรียกได้ว่า ‘ยังไม่ใหญ่’ พอที่จะนำพาองค์ประกอบต่างๆทั้งบุคลิก ความคิดตัวละครและอารมณ์ของตัวละครส่งมายังผู้ชมได้ บทบาทของเพิร์ธในเรื่องเป็นเด็กวัยรุ่นที่ต้องผ่านช่วงเวลายากลำบากในชีวิตวัยรุ่น แต่ที่เราเห็นแค่การ ‘เล่าบทผ่านการแสดง’  แต่ขาดการเป็นเพิร์ธที่ชีวิตย่ำแย่วุ่นวาย ส่วนการแสดงของต่อและเก้าที่พบไม่ถึงยี่สิบเปอร์เซนต์ของเรื่องแทบจะเบาหวิว แทบไม่รู้จักบุคลิก อารมณ์ร่วมหรือความหนักหน่วงของตัวละครแต่อย่างใด นึกว่าเป็นตัวประกอบก็ไม่ปาน อ้อ! เรื่องนี้ วี ไวโอเล็ต วอเธียร์หรือวีเดอะวอยซ์แสดงในเรื่องนี้ด้วยนะเออ 

“ชีวิตวัยรุ่นมันยาก”

ฝากไว้ในกายเธอนำเสนอแง่มุมการใช้ชีวิตช่วงหนึ่งที่ยากลำบากและวุ่นวาย ช่วงวัยรุ่นเป็นช่วงทดลอง อารมณ์พุ่งพล่านรุนแรงไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดๆ ประสบการณ์สิบกว่าปีทั้งชีวิตอาจยังไม่พอในการตัดสินใจเรื่องใหญ่ๆหลายๆเรื่องในชีวิต ทั้งเรื่องหน้าที่การเรียน ความมุ่งมั่นเอาชนะ และเรื่องความรักใคร่ของหนุ่มสาว ซึ่งหนังเรื่องนี้ฝากให้เห็นภาระปัญหาที่วัยรุ่นต้องแก้ไขกันเองจากความผิดพลาดในเรื่องใหญ่ๆ สาวๆได้เห็นแง่มุมที่เกิดขึ้นจริงในสังคมผ่านตัวละครไอซ์ที่พบปัญหาท้องในวัยเรียนนำพาให้ชีวิตของหลายๆตัวละครวุ่นวาย การแก้ปัญหายังไม่ถูกต้องและยุ่งยากยิ่งกว่าเดิม นอกจากนี้ยังฝากแง่คิดให้หนุ่มๆหลายคนผ่านตัวละครเพิร์ธที่ต้องแบกรับภาระที่ฝ่ายหญิงต้องตั้งท้องมาที่ตัวเอง ฝากไว้ในกายเธอมีไอเดียที่น่าสนใจ ‘หากผู้ชายท้องแทนผู้หญิงได้จะเป็นอย่างไร’ ก็สามารถทำให้หนุ่มๆได้ตระหนักถึงปัญหาที่จะตามมาจากการรักสนุกโดยไม่ถูกยัดเยียดเกินไป เรื่องสำคัญที่เห็นว่าเป็นอีกหนึ่งปัจจัยที่ทำให้ฝากไว้ในกายเธอเป็นหนังผีที่ดีแต่ยังไม่ถึงมาตรฐานของจีทีเอชคือบทภาพยนตร์ แม้มีการออกแบบเรื่องราวให้ร่วมสมัย ให้ตัวละครใช้เทคโนโลยีต่างๆไม่ว่าสมาร์ทโฟนและโซเชียลแอพลิเคชั่นต่างเป็นเครื่องมือในการดำเนินเรื่องราว ส่วนโครงสร้างของบทที่ใช้ในการดำเนินเรื่องยังมีความไม่แข็งแรงโดยเฉพาะตอนที่ไต่ระดับไปถึงไคล์แมกซ์และบทสรุปของภาพยนตร์ ขาดความสมเหตุสมผลในหลายๆเหตุการณ์ การทำวิจัยข้อมูลพื้นฐานก่อนทำภาพยนตร์ยังไม่สมบูรณ์มากนักทำให้หลายเหตุการณ์หลายสถานการณ์ยังขาดความสมจริงทั้งทางกายภาพและทางการแพทย์ ส่วนเรื่องความน่ากลัวก็เป็นอีกเรื่องที่ผู้สร้างออกแบบมาฝากให้ชม การนำเสนอมุกหลอกผีต่างๆสอดคล้องกับเรื่องราวแต่ยังขาดความแปลกใหม่ เกือบเก้าสิบเปอร์เซนต์เป็นมุกผีตุ้งแช่! ซึ่งทำได้แค่ให้ตกใจเท่านั้น หากสามารถจับจังหวะตุ้งแช่ได้ก็ไม่ตกใจและจังหวะเงียบหลังตุ้งแช่ที่มักจะมีผีจริงๆออกมาหลอกก็มักจะถูกจับได้ทุกทีเรื่อยไป ไร้ความแปลกใหม่ ไม่สยองขวัญสักเท่าไหร่ (ความหลอกหลอนและสยองขวัญของแต่ละคนแตกต่างกันไป ในที่นี้วัดจากเรื่องลัดดาแลนด์ก็แล้วกัน เรื่องลัดดาแลนด์ทำเอากลับบ้านนอนไม่หลับ เปิดไฟสว่างทั้งคืน ส่วนเรื่องนี้จัดอยู่ในระดับนอนหลับฝันดี)

อีกเรื่องที่มีสไตล์โดดเด่นชัดเจนคือการตัดต่อแบบคู่ขนาน โดยเล่าเรื่องที่ต่างกาลเวลาไปพร้อมๆกัน แต่ไม่ทำให้สับสนจนเกินไป ดูน่าสนใจมากขึ้นและมีส่วนช่วยส่งอารมณ์ให้ภาพยนตร์มากขึ้น บางช็อตหรือบางซีนอาจมีการดีไซน์มาตั้งแต่ก่อนการถ่ายทำทำให้มีความน่าสนใจเป็นอย่างมาก 

 เรื่องสุดท้ายที่อยากจะฝากไว้ให้ดูคือสไตล์การกำกับของพี่จิม โสภณที่นำแสดงเรื่องราวทิลเลอร์สไตล์วัยรุ่นได้อย่างน่าสนใจ ทั้งการออกแบบงานสร้าง การนำเสนอภาพและเรื่องใหม่อย่างการถ่ายทำในสระว่ายน้ำที่ดูออกแบบมาอย่างตั้งใจและค่อนข้างแปลกใหม่ หากไม่ถือสาเรื่องการแสดงที่ไม่ถึงบทและบทไม่ถึงขั้น การได้เสพหนังทริลเลอร์กลิ่นอายลึกลับเรื่องนี้ก็ได้อรรถรสแปลกใหม่ดีเหมือนกัน

-เด็กเดินตั๋ว-

09-08-14