รีวิวหนัง Blade Runner 2049 - เบลด รันเนอร์ 2049

Bladerunner 2049
5 ตุลาคม 2560 | Denis Villeneuve

กำกับโดย Denis Villeneuve ผู้เป็นเจ้าของผลงาน Sicario และ Arrival หรือผลงานชวนฉงนอย่าง The Enermy ซึ่งถูกมองว่าจะเป็นผู้กำกับแห่งยุคในภายภาคหน้า แต่อาจไม่เหมาะกับคนที่ชอบหนังแอคชั่นโผงผาง เป็นไสตล์สืบสวนลึกด่ำ เสพอารมณ์และการตีความไปช้าๆ พร้อมกับฉากดิสโทเปียที่งามหยดย้อยทั้งหลาย

กลิ่นอายของผู้กำกับคนโปรดของผมยังคงครบทุกรส เป็นเอกลักษณ์เด่นที่ใช้ในหนังทุกเรื่อง ทั้งการใช้เพลงกดดันสุดหน่วง และการใช้ภาพกว้างเพื่อแสดงให้เห็นว่าเราเล็กเพียงใดอยู่ตลอดเวลา ตามมาด้วยการกำกับการแสดงที่เหนือชั้น รวมไปถึงความกดดันด้วยสิ่งที่แทบจะไม่มีอะไรเลย

เบลดรันเนอร์ค่อยๆเดินเรื่องไปอย่างเชื่องช้า เป็นสไตล์สืบสวนสอบสวนไซไฟพังค์แบบโบราณ แต่ก็ให้กลิ่นอายร่วมสมัยอยู่เสมอ เป็นอาร์ตนัวร์แบบดิสโทเปียของมนุษย์ชาติที่ล่มสลาย ทำออกมาได้งดงามมากๆ มีกลิ่นอายของศิลปะแบบภาพวาดตลอดเวลา แค่เข้าไปเสพโปรดักชั่นก็คุ้มค่าเงินที่เสียไปแล้ว

ตัวเนื้อเรื่องมีความขัดแย้งระหว่างไซไฟยุคทองสมัยโบราณ (สมัยเรื่องสั้น IRobot ,Timemachine)  ผนวกกับไซไฟสมัยใหม่ได้อย่างกลมกล่อม เราจะได้เห็นการก้าวข้ามเส้นแบ่งของศีลธรรมในเรื่องตลอดเวลา ทั้งการเหยียดหุ่นยนตร์ มนุษย์ดัดแปลง การกดทับ AI การเล่นกับความทรงจำ ทาส การไปยุ่งกับความทรงจำของผู้คน การกักขังเพื่อความปลอดภัย และรวมไปถึงความถูกต้องแบบซุกใต้พรหมที่เรียกว่า “ความกลัว”

นอกจากนี้เนื่องจากเป็นหนังภายใต้การดูแลของริดรย์ สก๊อต ผู้ซึ่งให้กำเนิดเรื่องราวภาคแรกขึ้นมา จึงมีสัญญะของ “พระเจ้า” มาให้เห็น แต่เป็นในรูปแบบเปรียบเทียบ ไม่ใช่เยินยอหรือกดต่ำ การเปรียบเปรยว่าแรพลิแคนท์เป็นแองเจิล เป็นผู้ที่ “สมบูรณ์แบบกว่า” แต่กลับอยู่ใต้เป็นเบี้ยล่างเพื่อรับใช้มนุษย์ หรือการกำเนิดใหม่ของแองเจิล ก็สอดรับเข้ากันดีกับ David ในหนังไตรภาคเอเลี่ยนของตัวริดรีย์เอง รวมไปถึงความพยายามทำตัวเป็นพระเจ้าของวอลเลส

แต่ตัวเรื่องไม่เฉลยความขัดแย้งทั้งหลายของนิยายวิทยศาสตร์ เราต้องจับความเจ็บปวด ความก้าวข้าม และการเยียวยาไถ่บาปผ่านการแสดงที่ซับซ้อน ซึ่งทั้งไรอัน กอสลิ่งนักแสดงนำ ตัวละครเลิฟ ที่น้ำตาไหลทุกครั้งเมื่อต้องฆ่าใครซักคน แสดงออกมาได้โคตรเทพ เป็นการแสดงที่ซับซ้อนแปลกประหลาด เราจะได้เห็นอยู่ตลอดเวลาผ่านทั้ง AI ที่ต้องการความรัก หรือแรพพลิแคนท์ที่จำเป็นต้อง “ไม่รู้สึก” แต่ลึกๆแล้วก็รู้สึกมากมาย ไม่ว่าจะฉากร่วมรักแปลกประหลาดระหว่างโจกับจอย ฉากจับฝน ฉากจับหิมะ หรือฉากที่เจอจอยอีกครั้ง ฉากแต่ล่ะฉากออกแบบอารมณ์ที่เหนือจิตนาการ เป็นสัญญะที่งดงาม และเจ็บปวดมากๆ

เป็นหนังไซไฟในดวงใจ เป็นหนังสุดเนี๊ยบและงดงามสุดๆ เรียกได้ว่าเป็นผลงานชั้นดี แต่อาจเสพยากนิดหนึ่ง เพราะตัวหนังไม่ได้มีความบันเทิงด้านอื่นๆอย่างการแอคชั่น หรือบทตลก เบลดรันเนอร์2049 เต็มไปด้วยความกดดัน การก้าวผ่าน และการต่อสู้ที่หน่วงหนัก

แต่ก็น่าลอง แบลดรันเนอร์เป็นผลงานศิลปะชั้นเลิศชิ้นหนึ่งที่น่าเสพสรรพ

เงียบเหงา ตาเหลือง หลับเต็มตื่น - รีวิว Blade Runner ฉบับเด็กเดินตั๋ว

หลังจากตื่นเต้นกับภาพที่สวยงาม ราวงานศิลปะ และฉากเปิดที่ตราตึงและน่าสนุกอย่างยิ่ง ที่เหลือเต็มไปด้วยความเรียบนิ่ง เสมือนจริง ในหลาย ๆ ฉากต่อสู้แทบไม่ปรุงเสริมอารมณ์ใด ๆ ปล่อยให้จริงเสมือนเรายืนดูคนสองคนต่อยกัน ยิงกันเงียบ ๆ เจ็บ ๆ ประมาณนั้น คล้าย ๆ เรื่อง No Country For The Old Man ก็แหงล่ะ ผู้กำกับเดียวกัน แต่เรากลับชอบเรื่อง Sicario มากกว่านะ เรื่องนี้เต็มไปด้วยเสียงเอฟเฟกต์แผด ๆ แบบไซไฟ แต่บรรยากาศเงียบงัน ตราตรึงเด็กเดินตั๋วได้ด้วยแค่ภาพที่งามจับจิตมากทุกฉาก แต่ก็นั่นแหล่ะครับ.... หลับสบายใจเลย หลับลึกจนแทบฝัน ตื่นมาหนังก็ยังไม่จบ ก็ยังคงเต็มไปด้วยความเรียบนิ่ง มีความศิลปะสูงมาก ทำเอา Only God Forgive ดูตื่นเต้นเร้าใจขึ้นอีกสิบเท่าเลย 

ขอกล่าวถึงพระเอกหน่อยเถิด ไรอัล กลอสลิ่ง แสดงได้ดีมีแบรนด์คาแรกเตอร์อย่างมาก ดีเลยล่ะ เหมือนได้ชื่นชมไดร์ฟผสมผสานลาลาแลนด์ และ Only God Forgive ในเรื่องนี้เลย

ไม่แนะนำให้ดูแบบปกตินะ ไปดู IMAX เถิด คุ้มกว่าเกินแน่นอนครับ

-เด็กเดินตั๋ว-

Blade Runner 2049

นี่เป็นหนัง เหงาที่สุด ในปีนี้เลยก็ว่าได้ ...

บางคนอาจจะงงกับที่กล่าวไปเมื่อกี้ เพราะถึงแม้ในตัวอย่างหนังจะเต็มไปด้วยฉากแอคชั่น แต่เมื่อมาดูหนังจริง ๆ คุณก็จะรู้ว่ามันมีแค่ในตัวอย่างนั่นแหละ! หนังยาว 160 นาที แต่ฉากยิ่งสนั่น ต่อยกระจายมีไม่ถึง 15 นาที หนังเรื่องนี้อาจไม่ได้เจาะทุกคนทุกกลุ่ม ต้องบางคนเท่านั้นแหละที่จะชอบ (ส่วนตัวผมบอกเลยว่า แอบเซ็งกับตัวหนังพอสมควร แต่ก็มีส่วนที่ชอบนะ)

เล่าส่วนดีก่อนนะ 

1. Sound ประกอบหนังคือส่วนที่ดีมากๆของหนังเรื่องนี้ ต้องดู IMAX นะเสียงนี่สั่นถึงพื้นโรงหนังเลย แน่นอนผู้ผลิต sound เทพๆก็ต้อง Hans Zimmer ถือว่าเป็นส่วนที่ดีที่สุดของหนังจริง ๆ ฉากระเบิด ฉากยิง นี่เสียงสะใจมาก หรือเพราะดู IMAX ก็ไม่รู้นะ

2. ภาพหนังสวยมาก ดูในระบบ 3มิติสียิ่งสด มีความตื้นลึกของตัวหนัง (เอาจริง ๆ แค่นี้ก็คุ้มค่าตั๋วนะ) ชอบโทนภาพของหนังเรื่องนี้สุด ๆ 

3. เนื้อเรื่องที่แสดงถึงความเหงา ของเจ้าหน้าที่ K ที่รับบทโดย Ryan Gosling แสดงออกมาได้แม่งโคตรเหงา ดูแล้วก็คิดในใจ เหงาโว๊ยยยยยย ออกมาได้เลย

ส่วนที่แย่ 

1. เอาจริง ๆ ไม่ชอบตัวอย่างหนังเลย เหมือนหลอกเรามาดูอะ เราไม่ได้เตรียมใจว่าหนังมันจะแบบคุยทั้งเรื่องแบบนี้ ถามว่าเนื้อเรื่องโอเคมั้ย เราว่ามันโอเค แต่ตัวอย่างมันหลอกมาก เข้ามาดูจริง ๆ ที่หาวไปหลายรอบ อะไรจะคุยนานขนาดนี้ แถมหนังยังยาวถึงสามชั่วโมง เอาจริง ๆ หนังไม่ต้องยาวขนาดนี้ก็ได้นะ 

2. Harrison Ford ที่กลับมาแสดงภาคต่อ แต่เอาจริง ๆ ตัวหนังก็ไม่ได้สร้างให้เด่น เอาจริง ๆ เหมือนจะเด่นนะ แต่เราว่าไม่มีก็ได้ ไม่น่ากลับมาเล่นเลย ฮือออ

3. Jared Leto นี่ดูเป็นตัวร้ายที่ดีเลยนะ สมบทบาทมากจริง ๆ แต่ตัวหนังโดยเฉพาะตอนจบ คืออะไรเนี่ยยยยยย!!! ไม่ค่อยมีอะไรเลย เฮ้อ

สำหรับผมก็ชอบนะ ตัวหนังมันมีอะไรให้น่าติดตามตลอดเวลา แต่ด้วยความยาวที่มากเกิน บวกกับไม่ได้เตรียมใจไปดูอะไรแบบนี้ ก็แอบเซง ๆ 

แต่ผมว่าไปดูในโรงก็คุ้มค่าตั๋วแล้วละครับ ทั้งภาพ ทั้งเสียง ก็คุ้มค่าแล้วจริง ๆ

ยินดีต้อนรับเข้าสู่โลกอนาคตสุดมืดหม่น บรรยากาศเปียกแฉะพรำน้ำฝน วิชวลไซไฟที่ให้ความรู้สึกเย็นชาไร้ชีวิตชีวา ทั้งหมดล้วนบั่นทอนความฝันถึงโลกอนาคตที่สดใส แต่คือความสิ้นหวังร้างไร้ซังกะตาย ชวนให้นึกถึงความเหมือนที่แตกต่างระหว่างจินตนาการของ Mad Max: Fury Road (2015) ของ George Miller กับ Blade Runner 2049 ของ Denis Villeneuve ในขณะที่เรื่องแรกคือการจำลองโลกอนาคตสิ้นหวังที่ระเบิดฉากแอคชั่นไล่ล่ากันอย่างสุดเหวี่ยง เรื่องหลังคือการค่อย ๆ ละเลียดเล่าจินตนภาพที่สิ้นหวังอย่างถึงที่สุดภายหลังฉากหม่นของโลกดิสโทเปียที่ฝนตกตลอดเวลา

Denis Villeneuve เป็นผู้กำกับไม่กี่คนที่ไม่ว่าจะมาในผลงานครั้งไหนก็แทบจะเรียกได้ว่าท็อปฟอร์มตลอดเวลา หนังของ Villeneuve ไม่จำเป็นต้องแปลกใหม่ด้วย Big Idea หรือห่อหุ้มด้วยความหวือหวาโดดเด้งมากมาย แต่เขามีจินตนาการทางวิชวลและจังหวะจะโคนที่หนักแน่นชัดเจนและสร้างภาษาภาพทางการเล่าเรื่องใหม่ ๆ ได้อย่างน่าสนใจ เขาไม่มัวเล่นสนุกกับการเล่าเรื่องด้วยพล็อตและจังหวะตัดต่อบีบคั้นคนดู แต่ใช้ศักยภาพทุกอย่างของภาพยนตร์ไม่ว่าจะเป็นการใช้แสงและเงา การเคลื่อนกล้อง ความสมจริงของการดีไซน์ CGI และซาวด์ประกอบค่อย ๆ ประกอบร่างสร้างการเล่าเรื่องได้อย่างเต็มอรรถรสในทุกมิติ

แม้ Feedback ที่มีต่อตัวหนังหลาย ๆ เสียงจะค่อนข้างเป็นไปในทางเบื่อหน่าย หรือคนดูรู้สึกว่าถูกหลอก เพราะในความยาวเกือบสามชั่วโมงนั้น หนังมีสัดส่วนของฉากแอคชั่นหรือฉากเร้าอารมณ์น้อยกว่าหนังแอคชั่นบล็อกบัสเตอร์ทั่วไปอยู่มาก ซึ่งก็อาจจะเป็นเรื่องที่ต้องโทษกลยุทธ์ทางการตลาด เพราะถ้าจะพูดในส่วนของคุณภาพหนังล้วน ๆ ก็ไม่เกินไปนักที่จะกล่าวว่า Blade Runner 2049 เป็นหนังที่แทบจะสมบูรณ์พร้อมแทบทุกด้าน และนำทุกศักยภาพของภาพยนตร์กลับมามีชีวิตบนจอภาพยนตร์ได้อย่างงดงาม การจะดูหนังเรื่องนี้จึงอาจต้องละวางความคาดหวังที่ผูกติดกับหน้าหนังเพื่อจะดื่มด่ำกับอรรถรสอีกแบบ และเป็นไปได้ขอแนะนำให้ชมในระบบ Imax เพราะเราจะได้เห็นรายละเอียดองค์ประกอบภาพที่จัดวางอย่างพิถีพิถันได้อย่างเต็มที่ เพราะทุกฉาก ทุกช็อต ทุกการจัดวางล้วนถูกคิดมาอย่างดีแล้ว ถือเป็นประสบการณ์ที่คงจะขาดหายไปไม่น้อยหากเราเลือกชมหนังเรื่องนี้ในคอมพิวเตอร์หรือจอทีวี

Blade Runner 2049 - เบลดรันเนอร์ 2049

163 min | Sci-fi/Thriller | Directed by Denis Villeneuve 

นี่คือบทพิสูจน์ว่า เดอนี วิลเนิร์ฟ คืออีก 1 ผู้กำกับชั้นยอดในช่วงขณะนี้ เขาพัฒนาได้อย่างรวดเร็วจากหนังภาษาต่างประเทศสู่ฮอลลีวูด ครั้งนี้วิลเนิร์ฟกลับมาสานต่องานไซไฟคลาสสิกขึ้นหิ้ง โดยเรื่องราวผ่านมาจากภาคแรก 30 ปี เจ้าหน้าที่ เค เบลดรันเนอร์ที่คอยเก็บกวาดมนุษย์เทียมรุ่นเก่า จนไปพบเบาะแสบางอย่างที่นำพาไปสู่ปริศนาที่จะเปลี่ยนแปลงโลกทั้งใบ! 

ภาคนี้ขยายความล้ำลึกที่ภาคแรกทำไว้ ซึ่งอย่างที่ผมเกริ่นไปข้างต้นถึงความยอดเยี่ยมของผู้กำกับ เพราะเบลดรันเนอร์ 2049 นอกจากจะคลาสสิกมีสเน่ห์ไม่ต่างจากภาคแรกแล้ว หนังยังเต็มไปด้วยความงดงามทางภาพยนตร์ ไม่ว่าจะเป็นดนตรีประกอบที่โดดเด่น งานภาพที่ประณีต สวยงาม มีซีนที่น่าจดจำมากมาย งานคราฟต์โดยรวมจึงออกมาดีมาก อีกทั้งการแสดงของดารานำ สมทบในเรื่องก็ออกมายอดเยี่ยม มีลุ้นออสการ์ในหลายสาขาอย่างแน่นอน 

หากใครต้องการที่จะชมภาคนี้ แม้ว่าผกก. หรือบางคนอาจจะบอกไว้ว่าไม่จำเป็นต้องดูภาคแรกก็ได้ แต่สำหรับผมผมว่ามันจำเป็นมากในหลาย ๆ บริบทเลยนะครับ อย่างแรกเลยคือเนื้อหามันก็มีความต่อเนื่องกัน มีการพูดถึงเหตุการณ์ในภาคแรกบ้าง ทำให้จะดีกว่ามากหากดูมาก่อน และอีกอย่างคือ เบลดรันเนอร์ ไม่ใช่หนังไซไฟที่มีฉากบู๊ฉากแอคชั่นตูมตามมากมาย เพราะนี่เป็นหนังปรัชญาไซไฟที่มีสไตล์การเล่าเรื่องในแบบของตัวเองและเป็นเอกลักษณ์ อีกทั้งสองภาคนี้มีกลิ่นอายเหมือนกัน ฉะนั้นการได้ชมภาคแรกมาแล้ว จะทำให้เข้าใจอารมณ์และโทนของเรื่องได้ดีกว่า 

โดยรวมนี่แทบจะเป็นหนังที่ผมชอบมากที่สุดในปีนี้เลย มันเป็นหนังที่ตอนดูตื่นตา และสนุกมากในการพูดคุยถึงสิ่งต่าง ๆ ในเรื่องหลังดูจบ ใครที่ชอบเสพย์หนังไซไฟล้ำลึก ห้ามพลาด! โดยเฉพาะในระบบ IMAX เพราะงานภาพ งานเสียง จัดเต็ม คู่ควรในการดูระบบนี้มากจริง ๆ ครับ