รีวิวหนัง เปรมิกาป่าราบ - Premika-Parab

เปรมิกาป่าราบ (ศิวกร จารุพงศา | ไทย | 2017)

หลังจาก ฉลาดเกมส์โกง (นัฐวุฒิ พูนพิริยะ | 2017) ที่ GDH 559 ปล่อยออกมาเราก็ไม่ได้เห็นหนังไทยกระแสหลักที่กล้าหาญชาญชัยและใกล้เคียงคำว่าสมบูรณ์แบบทั้งในแง่โปรดักชั่นและประเด็นที่เล่าอีกเลย แม้แต่กับ เพื่อน..ที่ระลึก (โสภณ ศักดาพิศิษฏ์ | 2017) จากค่ายเดียวกันเองยังต้องสร้างความผิดหวังให้กับคนรอดูไม่น้อยบนความคาดหวังที่มากกว่าว่าตัวหนังจะพาเรื่องราวไปไกลสุดขีดได้มากว่านี้ทั้งในแง่ความบันเทิงและประเด็น แต่ถึงอย่างนั้น เพื่อน..ที่ระลึก ก็ยังคงเป็นหนึ่งในหนังไทยไม่กี่เรื่องในปีนี้ที่เข้าขั้นมีประสิทธิภาพและความน่าสนใจมากพอที่จะถูกพูดถึงบนเวทีรางวัลใหญ่ในต้นปี 2018 นี้ และแล้วในปลายปี 2017 ก็มี เปรมิกาป่าราบ ที่ได้ฤกษ์ออกมาหลอกหลอน ผีสาวร้านคาราโอเกะที่เที่ยวยื่นไมค์ให้คนเป็นร้องคาราโอเกะและต้องเดิมพันด้วยความตาย

ตัวหนังเองน่าสนใจในแง่ความสนุกตั้งแต่ไอเดีย พล็อต และเฉดอารมณ์ของหนังตั้งแต่ตัวอย่างถูกปล่อยออกมา แต่ความตลกเรี่ยราดคือสิ่งที่ต้องถอนหายใจ แล้วพอได้ดูก็ต้องถอนหายใจรัวๆ กับช่วงเริ่มแรกที่ผีเปรมิกายังไม่โผล่ออกมาซึ่งน่าเบื่อมากๆ และรู้สึกว่าการชงประเด็นที่ต้องการจะเล่าในช่วงแรกๆ มันดูตรงไปตรงมาเกินไปเสียไปหมด แถมมุกตลกเรี่ยราดและความเชื่อมช็อต - ฉากที่ไม่ค่อยจะไหลลื่นก็ทำให้สะดุดอารมณ์ได้เรื่อยๆ

แต่พอถึงตอนที่ผีเปรมิกาออกมาบั่นคอคนครั้งแรกเท่านั้นแหละ เรื่องราวหลังจากนั้นก็เริ่มสนุกขึ้นมาทันทีกับความคัลท์เลือดสาดด้วยสีสันและกติกาคาราโอเกะ 3-4 ข้อที่สุดจะกวนตีน ไม่ร้องตาย ร้องผิดตาย ร้องเพี้ยนตาย คะแนนไม่ถึง 80 ตาย แบบแทบจะหาทางรอดจากผีไม่ได้เลย แล้วขยี้ไปกว่านั้นคือถ้าร้องดีเกินไปแล้วได้คะแนน Bonus ก็ต้องร้องเพื่อเอาตัวรอดจากผีให้ได้อีก มุกเหี้ยมมากกกกก คำชม!! ซึ่งหนังก็ใช้มุกจากกิมมิคที่ตู้คาราโอเกะมีได้ครบครันดีทีเดียว แถมยังเลือกเพลงให้ตัวละครแต่ละตัวร้องได้ดีมากซึ่งทั้งช่วยเสริมมุก ขับเล่าเบื้องหลังชีวิตและเบื้องลึกจิตใจของแต่ละตัวละครได้เข้าท่าเข้าทาง การเสริมความแฟนตาซีในแต่ละฉากที่ร้องคาราโอเกะก็ชวนให้สนุกและชวนขบคิดกับชีวิตไปได้พร้อมๆ กัน

เนื้อในที่หนังต้องการจะเล่าเกี่ยวกับชีวิตของคนชายขอบทั้งหลายค่อยๆ ผุดโผล่ขึ้นมาทำให้ชื่นใจขึ้นมาได้ทุกขณะที่เรื่องค่อยๆ ดำเนินไป เรื่องชนชั้นชาติฐานะและเรื่องเพศถูกนำพามาบรรจบกันด้วยเรื่องความรุนแรง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องรองของสองสามีภรรยาที่มาเที่ยวพร้อมกับบาปในวัยมหา’ลัยที่ติดตามมา สองสาวนักร้องดูโอ้เน็ตไอดอลทรงโตที่เขย่านมพร้อมเสียบหลอดให้ดื่มทุกวินาที สาวทอมที่ถูกสาดมุกเหยียดเพศอยู่ตลอดเวลา และตัวหลักอย่างสาวบ้านดอยที่พูดไม่ชัดและถูกสั่งให้ร้องคาราโอเกะเพื่อพูดไทยให้ชัด ซึ่งถูกนำมาเทียบเคียงกับการปกปิดตัวตนของอีกตัวละครสำคัญในเรื่องและมาบรรจบกันอย่างสวยงาม

ฉากร้องเพลง ไถ่เธอคืนมา ของ ปู-พงษ์สิทธิ์ คัมภีร์ คือฉากที่ดีที่สุดในเรื่อง เป็นฉากที่ทำให้เสียน้ำตาไปจนจบเพลง ซึ่งนอกจากเรื่องราวที่น่าเศร้าของตัวละครแล้ว นักแสดงสำคัญในฉากนี้ทั้งสองคนทั้ง จีน่า เดอซูซ่า และ เบสท์-ณัฐสิทธิ์ โกฏิมนัสวนิชย์ ก็ยังแบกรับและถ่ายทอดอารมณ์ออกมาผ่านทั้งเสียงร้องและสีหน้าแววตาที่เต็มไปด้วยหลากหลายความรู้สึก ราวกับว่าได้รับการปลดปล่อยทั้งความสุข ความเศร้า ต่างคนต่างเข้าใจความรู้สึกของกันในฐานะผู้ถูกเหยียบย่ำความรู้สึก จนฉากนี้กลายเป็นฉากที่ดีที่สุดและน่าจดจำที่สุดฉากหนึ่งของหนังไทยในรอบหลายปีหลายปีที่ผ่านมา

อยากให้ไปดูกันมากๆ ใครที่ชื่นชอบหนังอย่าง บุปผาราตรี (ยุทธเลิศ สิปปภาค | 2003) หรือหนังสยองขวัญประหลาดๆ อย่าง สวยลากไส้ (พีระพันธ์ เหล่ายนตร์, ทศพล ศิริวิวัฒน์ | 2007) นั้นไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง  เปรมิกาป่าราบ อาจจะยังไม่ใช่หนังที่เนี้ยบนิ้งพยายามที่จะสมบูรณ์แบบมากที่สุด แต่ก็เป็นหนังอีกเรื่องหนึ่งที่เป็นตัวของตัวเองได้มากที่สุด ซื่อตรงต่อตัวละครและสิ่งที่เล่ามากที่สุดเรื่องหนึ่งในปีที่คุณภาพหนังไทยกระแสหลักโดยรวมนั้นร่อยหรอและขาดความน่าสนใจในแง่ของการนำเสนอและประเด็น และการมีมุกและฉากทริบิวต์ให้กับ บ้านผีปอบ ซึ่งมี ณัฐนี สิทธิสมาน มาปรากฏตัวเป็นคามีโอในเรื่องก็น่าดีใจ ขอยืนยันว่าเปรมิกาเป็นอีกตัวละครหนึ่งที่จะทำให้คนไทยได้ทำความรู้จักบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองมากยิ่งขึ้น
 

สนุกแน่นอนนนนนนนน