Major Cineplex
SF Cinema
Major Hollywood
วันวันดู
Thaiware Shop
จำหน่าย จัดหา ซอฟต์แวร์ลิขสิทธิ์ สำหรับองค์กร ฯลฯ
- เมนูหลัก
หนัง Ruk-Mai-Pen-Pasa หรือชื่อไทยว่า รักไม่เป็นภาษา พรอน (โบว์ – เมลดา) สาวสุดเพี้ยนที่เมื่อเจอความกดดันเมื่อไหร่เป็นต้องเผลอพูดเป็นคำผวนทุกที พรอน แอบหลงรัก ป๊อป (ซุง - กิดาการ) รุ่นพี่สุดฮอตในที่ทำงานที่เธอกำลังฝึกงานอยู่ ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดี แต่...พรอนต้องเดินทางไปอังกฤษแบบกะทันกัน เพราะ เพ็ญ (แอริน ยุกตะทัต) พี่สาวสุดที่รักกำลังจะแต่งงานสายฟ้าแลบกับ ไมเคิล (เคลเล็น เจมส์) หนุ่มอังกฤษผู้อ่อนโยนที่คบหากันได้เพียง 7 วัน การเดินทางไกลครั้งแรกของ พรอน จึงได้เริ่มต้นขึ้น... ชีวิต พรอน ในลอนดอน มีเรื่องให้ลุ้นระทึกได้ทุกวัน เพ็ญ บังคับให้ พรอน ไปเรียนคอร์สฝึกพูดภาษาอังกฤษ แล้วหลอกเธอว่าอาการเพี้ยน ๆ ของเธอจะหาย ถ้าเธอมีแฟนเป็นฝรั่ง ยิ่งเมื่อเธอได้เจอแก๊งเพื่อนใหม่สุดป่วนอย่าง โบ้, จู๊ด และอองตวน ในโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษ จนกลายเป็นยัยเพี้ยนพรอนแอนด์เดอะแก๊ง โบ้ (ฟรอยด์ - ณัฏฐพงษ์ ชาติพงศ์) ช่างซ่อมรถ ที่คิดถึงแฟนสาวจนทนไม่ไหว เลยลงทุนประกาศขายบ้านเก่าเพื่อหาเงินทุนเดินทางไปเฝ้าคนรักที่ต่างประเทศทั้ง ๆ ที่พูดภาษาอังกฤษได้แค่ Yes No Ok จู๊ด (เบสท์ - ณัฐสิทธิ์ โกฏิมนัสวนิชย์) เด็กหนุ่มทะเล้นมาดกวน ที่พูดได้เฉพาะภาษาอังกฤษในเมนูอาหาร ตั้งเป้าภารกิจแอ้มสาวลอนดอนให้ได้เพราะถูกเพื่อนท้า แต่ไป ๆ มา ๆ กลับไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะดันไปตกหลุมรักกับ เคธี่ (แอนโทเนีย ทูทิลล์) เพื่อนร่วมงานสาวชาวอังกฤษ แต่เธอกลับไม่พูดกับจู๊ดซักคำ ความสัมพันธ์ที่ไม่เคยแม้จะเอ่ยปากคุยกันของพวกเขาจึงเกิดขึ้น... อองตวน (แม็ค - อชิระ เอทเตอร์) หนุ่มจอมตื้อลูกครึ่งยุโรปเอเซีย ที่มีกิจการ Food truck แต่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ เกรดภาษาอังกฤษติดลบพอกัน กลับตกหลุม พรอน ตั้งแต่แรก พรอนยังถูกอองตวนตามจีบด้วยภาษาไทยลามกที่จู๊ดเป็นคนสอน ต่างคนต่างที่มา แม้แต่วุ้นแปลภาษา หรือ Google Translate ก็คงเอาไม่อยู่ สุดท้ายเสียงเมโลดี้ของหัวใจจะปรับจูนให้ตรงกันได้หรือไม่ ติดตามได้ในโรงภาพยนตร์
รักไม่เป็นภาษา (ทีมไข่กวน, พีระศักดิ์ ศักดิ์ศิริ, พรรณพันธ์ ทรงขำ, สกล เตียเจริญ, กิตติกร เลียวศิริกุล | ไทย | 2019)
หนังไทยเรื่องไหนลงชื่อผู้กำกับมาเป็นทีมนี่น่ากลัวตลอดเลยนะ สำหรับเรื่องนี้เริ่มเรื่องมาก็เหมือนกำลังนั่งดูหนังที่คนฉายหยิบผิดดราฟต์มาฉายให้ดู มันดูแข็งๆ ทื่อๆ ตัดสลับเล่าตัวละครแบบไม่เชื่อมโยงไม่ไหลลื่นไม่อะไรเลยทั้งนั้นถ้าบอกว่ามีตัดไว้อยู่ 10 ดราฟต์ ก็คิดว่าคงเป็นดราฟต์ 2 ดารฟต์ 3 แหละ ดราฟต์ 1 อาจจะยังไม่วางเพลง I’m Yours แต่พอดูไปเรื่อยๆ ได้เห็นการใช้แฟลชแบ็กพร่ำเพรื่องงๆ ได้เห็นการต่อฉากโดดๆ จนสะดุด ฉากที่ควรมีไม่มี ที่ไม่น่ามีก็มีเสียเยอะ และตอนจบที่คนดูพร้อมใจกันร้องเพลงอะตอม!! อ้าว!! จบแล้วเหรอ แบบนี้ก็ได้เหรอ ก็ยิ่งแคลงใจว่าอาจจะไม่ได้หยิบผิดดราฟต์ที่ตัดมาฉาย แต่อาจจะหยิบบทผิดดราฟต์ไปถ่ายเสียมากกว่า แล้วไปถ่ายไกลถึงอังกฤษก็เลยบินกลับมาเอาไม่ทัน ต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ!!!
มันน่าเสียดายอยู่นะที่พล็อตหนังน่ารักน่าเอ็นจอยและน่าจะเข้ากับประสบการณ์การเรียนรู้ภาษาอังกฤษของคนดูทั่วไปในบ้านเรา ซึ่งมีเปอร์เซ็นคนไม่น้อยที่กล้าๆ กลัวๆ ที่จะสปีคอิงลิชและจะสนุกกับหนังได้ มันถูกเอาไปใช้รองรับแค่การปล่อยมุกแห้งๆ และเชยๆ เสียส่วนใหญ่ มุกแห้งๆ ที่ว่าเนี่ยไม่ได้หมายความว่าเล่นมุกอะไรมาก็ไม่ตลกนะ มีบางมุกที่มันตลกมากด้วยการเล่นกับประสบการณ์ร่วมของคนดูและการอาศัยความน่ารักไร้เดียงสาของตัวละคร ซึ่งก็ตกเป็นภาระหนักของนักแสดงที่ต้องแบกรับ ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็นมุกแห้งๆ หรือมุกเชยๆ หยาบๆ อาจถูกมองข้ามจนกลายเป็นความน่าเอ็นดูไปได้บ้างถ้าถูกเสิร์ฟด้วยมิติบทหนังที่ดี เช่น เมล์นรก หมวยยกล้อ (เรียว กิตติกร | 2007) ที่เป็นเจ้าของจากค่ายเดียวกัน มุกแห้งๆ นั่นจึงกลายเป็นแค่มุกที่ไม่ได้เกิดจากการค่อยๆ คิดและเติบโตไปกับการเรียนรู้ของตัวละคร ซึ่งในหนังเรื่องนี้คือกิมมิกของภาษาและการสื่อสารจนทำให้มันตลกซ้ำซากไปทั้งเรื่องโดยที่ไม่รู้สึกว่าชีวิตตัวละครไม่ได้รับการเรียนรู้และพัฒนาไปไหน
มุกที่ตลกมากก็อย่างเช่นฉากที่ นางเอก พรอน (เมลดา สุศรี) ต้องพูดอวยพรในงานแต่งพี่สาวด้วยการหยิบยกชื่อและเนื้อร้องมาจากเพลงภาษาอังกฤษที่พยายามฟังและหัดร้องตาม ขณะนั่งดูฉากนั้นก็ได้ลองมองซ้ายมองขวาตามเสียงหัวเราะคิกคักรอบๆ ก็มีแต่คนดูยิ้มตามและพร้อมกันลั่นเสียงหัวเราะเมื่อถึงจังหวะลั่นไกยิงมุกเด็ด มันเป็นมุกที่ปูแง้มมาหลายฉากตอนก่อนที่จะมาตบ มันก็เลยทำงานกับคนดูมากๆ ซึ่งน้อง โบว์ เมลด้า นางเอกของเรื่องเล่นได้เป็นธรรมชาติและน่ารักสุดๆๆๆ ระดับที่ว่าถ้าอยู่ในหนังที่ดีกว่านี้ต้องได้ชิงรางวัลต้นปีหน้าแน่ๆ แต่กับเรื่องนี้ที่บทหนังมันไม่เอื้อก็ยังพอมีลุ้นนะ อยากดูหนังที่น้องเล่นอีกสักปีละ 4 เรื่อง แบบไตรมาสละ 1 เรื่องไปเลย ส่วนนักแสดงคนอื่นๆ เช่น แอริน ยุกตะทัต, ปริม อัจฉรียา (ดีใจที่เห็นน้องเล่นหนังยาวหลังจากชื่นชมน้องในหนังสั้นมานาน) ซุง กิดาการ, Kellen James, Antonia Tootill, ฟรอยด์ ณัฏฐพงษ์ และ เบสท์ ณัฐสิทธิ์ ก็พยายามเต็มที่แล้วที่จะส่งให้ตัวละครที่ลอยๆ ไม่ค่อยจะมีเนื้อมีนวลให้มีชีวิตขึ้นมาได้ ถึงจะเป็นตัวละครที่เบาหวิวเท่าไหร่ก็ตาม โดยเฉพาะตัวละครของรายหลัง แต่ แม็ค อชิระ ที่อยู่ในฐานะพระเอกกลับถูกน้องโบว์นางเอกกลบความส่องสว่างไปหมดเลย ส่วน ซุง นี่น่าจับไปเล่นหนังเป็นพี่น้องคู่กับ โทนี่ รากแก่น มากๆ บุคลิกให้ฟีลลิ่งคล้ายกันมากๆ
เอาจริงๆ พล็อตความรักที่เลือกมาเล่ามันสามารถไปได้ไกลกว่านี้ทั้งในแง่ของประเด็นที่แวดล้อมด้วยกิมมิกของภาษาการสื่อสารความเข้าใจกัน และการสร้างความรู้สึกร่วมด้วยการขุดตัวละครให้ลึกกว่านี้ได้อีกมาก แต่บทหนังมันบกพร่องที่จะสำรวจระหว่างทางแต่ละก้าวที่ตัวละครเดินไปทั้งรายละเอียดยิบย่อยและจุดสำคัญ อย่างเช่น คู่ของ จู๊ด (ในตัวอย่างหนังสะกด จู้ด?) กับ สาว..ผมแดง ที่ความพยายามของจู๊ดทำได้แค่ขอโทษด้วยดอกไม้ ลาลาแล่นไปตามถนนแล้วหายไป และการแต่งงานของ เพ็ญ (แอริน ยุกตะทัต) กับ ไมเคิล (Kellen James) ที่จะหักไปหักมาทางไหนก็หักด้วยเหตุผลอ่อนๆ เห็นแต่การเคลื่อนที่ไปเรื่อยๆ 1 2 3 ไม่เห็นการทบทวนและถกเถียงให้รู้สึกถึง ทำให้ความโรแมนติกที่คิดมา อย่างเช่น เรื่องโชคชะตาผ้าพันคอ หรือ การท้ากลับถึงบ้านก่อนกัน ที่มันจะดีได้ถ้าอยู่ในเส้นเรื่องที่โน้มนำให้น่าเชื่อและรู้สึกกลับดูจับวาง และง่ายดายไปหมดทุกสิ่งอย่าง
อย่างที่บอกไปแต่ต้นว่าเสียดาย ที่บ่นไปเยอะก็เพราะว่าเสียดายนั่นแหละ และสำหรับคนที่ชอบหนังรักตลกน่ารักๆ ถ้าอยากดูก็ไปดูกันเถอะครับ ไปพิสูจน์กันเอง รับรองว่าน้อง โบว์ เมลดา จะทำให้คุณยิ้มได้ตลอดเรื่องแน่ๆ คนทำหนังไทยสู้ๆ #เหมือนตบหัวแล้วลูบหลังเลยเนอะ..แต่ก็ใช่ สกรีนเพลย์ดราฟต์ 1 แน่ๆ #อ้าวเฮ้ย #มึงจะเอาไง!!!
---------- ---------- ---------- ---------- ----------
บทภาพยนตร์: พีระศักดิ์ ศักดิ์ศิริ, หทัยชนก พุ่มเกตุ
นักแสดง: เมลดา สุศรี, ณัฏฐพงษ์ ชาติพงศ์, ณัฐสิทธิ์ โกฏิมนัสวนิชย์, แอริน ยุกตะทัต, ปริม อัจฉรียา โพธิพิพิธธนากร, อชิระ เอทเตอร์, กิดาการ ฉัตรแก้วมณี, Kellen James, Antonia Tootill
ประเภทหนัง: โรแมนติก, ตลก
ภาษา: ไทย, อังกฤษ, ฝรั่งเศส
คาวมยาว: 95 นาที
ความคิดเห็น (0)