รีวิวหนัง I Am Mother - หุ่นเหล็กโลกเรียกแม่

I Am Mother เมื่อจิตวิณญาณการเป็นแม่ของมนุษย์เริ่มเสื่อมถอย

เรื่องราวว่าด้วยโลกอนาคต มนุษย์โลกได้ถูกทำลายล้างจนหมดสิ้น เหลือเพียงตัวอ่อนในศูนย์เพาะเลี้ยงเท่านั้น อยู่มาวันหนึ่งหุ่นยนต์ที่รับหน้าที่ดูแลศูนย์นี้ ได้นำตัวอ่อนของเด็กผู้หญิงออกมาทำการฝักให้เจริญเติบโต จนมาเป็นเด็กสาว โดยหุ่นยนต์รับหน้าที่เป็นแม่ของเด็กหญิง เป็นผู้อบรมสั่งสอน และฝึกสอนให้เด็กสาวสามารถเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้ โดยหนึ่งในเรื่องราวที่เธอถูกพร่ำสอนนั่นก็คือ โลกภายนอกนั้นไม่สามารถใช้อาศัยอยู่ได้ เธอต้องอยู่แต่ภายในอาคารเท่านั้น จนกระทั่งวันหนึ่งได้มีคนมาขอความช่วยเหลือที่หน้าประตูทางเข้าอาคาร เธอจึงขัดคำสั่งแม่ที่เป็นหุ่นยนต์ แอบพาคนลึกลับคนนี้เข้ามารักษาตัว และเกิดเรื่องต่างๆ มากมาย

นี่เป็นหนังอีกเรื่องที่เดินเรื่องได้น่าติดตาม และสามารถสร้างบรรยากาศที่แสนธรรมดาให้ไม่น่าไว้วางใจได้ตลอดทั้งเรื่อง แม้กระทั่งไม่สามารถเดาตอนจบได้เลยว่าเรื่องราวทั้งหมดนี้จะไปจบลงที่ไหน แต่ก็น่าเสียดายที่ช่วงท้ายของเรื่องนั้นเหมือนจะดูดรอปๆลงไปบ้าง ทั้งๆที่น่าจะมีอะไรให้เซอร์ไพร์หรือขยี้ได้มากกว่านี้ คงทำให้เรื่องนี้เป็นที่น่าจดจำมากกว่านี้ก็เป็นได้ 7/10

[รีวิว] I Am Mother - หุ่นเหล็กโลกเรียกแม่
--- 5.8/10 ---
หนังไซไฟ พล็อตล้ำและลึกเกิน(ที่ผมจะเข้าใจ)

I Am Mother เป็นหนังที่เปิดตัวอย่างยอดเยี่ยมที่เทศกาลซันแดนซ์ ได้รับเสียงวิจารณ์ในแง่ที่ดีอย่างท่วมท้น จนเป็นกระแสบอกมาปากต่อปาก โดยเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับหุ่นยนต์ที่สร้างขึ้นมาเพื่อเพาะพันธุ์มนุษย์หลังจากการสูญพันธุ์ของมวลมนุษยชาติ หุ่นยนต์ตัวนั้นจึงถูกเรียกว่า “แม่” และมนุษย์ผู้หญิงที่ถูกเพาะพันธุ์ขึ้นมาก็ถูกเรียกว่า “ลูก” แต่ความสัมพันธ์ของแม่กับลูกก็ต้องมาสั่นคลอน เพราะการมาปรากฏตัวของมนุษย์ผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ที่ได้ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

ความคิดแรกที่ดูจบเลยคือ “หนังเรื่องนี้คงไม่ได้ทำมาเพื่อคนประเภทอย่างเราแหละมั้ง” เพราะมีหลายอย่างงงนิดหน่อยแต่ไม่เข้าใจมาก ว่าทำไมเป็นแบบนั้น ทำแบบนั้นทำไม และทำไมไอ้นั่นเป็นอย่างนั้นหล่ะ เหตุการณ์ชวนสงสัยตลอดทั้งเรื่อง และหลายๆ อย่างไม่ได้เฉลยหรือบอกออกมาอย่างชัดเจน (หรือมีแต่เราที่ดันไม่เข้าใจเองก็เป็นได้) แต่มันก็เป็นข้อดีนะ เพราะมันทำให้เราสงสัยทั้งเรื่องเลย บทเหมือนกลัวคนดูรู้อะว่าจะสื่ออะไร 

นอกจากงง สงสัย ไม่เข้าใจหลายๆ เรื่องแล้ว หนังยังดำเนินเรื่องได้เอื่อยมากถึงมากที่สุด ต้นเรื่องยังพอได้นะ กลางเรื่องนี้แทบหลับ ดำเนินเรื่องช้าแบบน่าเบื่อมากๆ ยังดีที่ช่วงหลังๆ พอตื่นเต้นได้ (บ้าง) เล็กน้อย ดังนั้นเราจึงไม่ค่อยเอ็นจอยกับตัวหนังเรื่องนี้สักเท่าไหร่เลย

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นการแสดงของ Clara Rugaard ในบท “ลูกสาว” ก็ยังแสดงได้น่าประทับใจและถือว่าประคองหนังได้อยู่ ตามมาด้วยดาราอย่าง Hilary Swank ที่แสดงได้ดีอย่างมาก ดูไม่น่าไว้ใจ หวาดระแวง สมบทบาทที่ได้รับ ซึ่งการที่มีทั้งคู่มันทำให้หนังแลดูน่าเบื่อน้อยลงอย่างมาก จากเบื่อๆ ในการดำเนินเรื่องของหนัง สองคนนี้ก็ทำให้เรากลับมาจดจ่อกับหนังได้อีกครั้ง และเป็นสองคนนี้นี่แหละ ที่ทำให้ช่วงท้ายๆ ของหนังสนุกมากขึ้น 

คงสรุปได้อย่างคลุมเครือว่า หนังเรื่องนี้อาจไม่เหมาะกับเรา มันไม่ใช่หนังไซไฟ แอ็คชั่น ชวนลุ้น ตื่นเต้น กดดัน ระทึกขวัญอะไรขนาดนั้น แต่มันเป็นหนังไซไฟเชิงปรัชญา ที่พอจะจับประเด็นได้เกี่ยวความมนุษย์ ความสัมพันธ์ระหว่างแม่กับลูก อะไรทำนองนั้นนั่นแหละ สำหรับใครที่ชอบหนังแบบปรัชญาลึกๆ ตีความเยอะๆ ดูจบแล้วยังเอามาคิดต่อได้แบบมากมาย เรื่องนี้อาจจะตอบโจทย์ก็เป็นได้ แต่สำหรับเรา มันไม่เอ็นจอยจริงๆ