รีวิวหนัง Stonehearst Asylum - สถานวิปลาศ

Stonehearst Asylum (2014)

Brad Anderson

     ว่าด้วยเรื่องของ Edward Newgate จิตแพทย์ฝึกหัดไฟแรงมากอุดมการณ์ที่ได้เดินทางมายังโรงพยาบาลบ้าที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความไม่ชอบมาพากล ในยุคที่วิทยาการทางการแพทย์ด้านอาการป่วยทางจิตยังล้าหลัง เหตุผลทางการป่วยไข้มีตั้งแต่การเป็นคนรักร่วมเพศ,ฮิสทีเรีย,ความซึมเศร้าจากเหตุการณ์สะเทือนใจ ไปจนถึงคนที่ทำให้วงศ์ตระกูลรู้สึกเสื่อมเสียชื่อเสียงจนต้องเนรเทศให้มาอยู่ในขอบเขตจำกัดเสรีภาพและถูกตีตราว่าเป็นคนบ้า

     หนังเริ่มต้นด้วยท่าทีเคร่งขรึม เซ็ตอัพราวกับจะสำรวจประวัติศาสตร์การแพทย์ด้านจิตไปจนถึงสภาวะการป่วยไข้ของคนในยุคสมัยนั้นอย่างเข้มข้น แต่เอาเข้าจริงแล้วหนังกลับพลิกไปเล่าอีกแนวทางหนึ่งโดยสิ้นเชิง น้ำเสียงหนักแน่นจริงจังค่อยๆ เปิดเผยความตลกร้ายวิปริตที่เพี้ยนเอาการ กลายเป็นหนังที่มีความเป็นนิยายเจือความเป็นแฟนตาซีเหนือจริงอยู่ไม่น้อย ที่สำคัญหนังค่อยๆ ทวีความเข้มข้นไปในทางของมันได้อย่างน่าบันเทิงขึ้นเรื่อยๆ

     เนื้อเรื่องที่สนุก จังหวะการเล่าที่มีชั้นเชิงและมากไปด้วยอารมณ์ตลกร้ายที่สร้างสรรค์ส่วนหนึ่งต้องยกความดีความชอบให้กับต้นเรื่องซึ่งเป็นหนึ่งในเจ้าพ่อนักเขียนเขย่าขวัญตลอดกาลอย่าง เอ็ดการ์ อัลลัน โป ทำให้ Stonehearst Asylum เป็นหนังที่การันตีได้ว่ามีเนื้อเรื่องที่นับได้ว่าสนุกพอสมควร แม้ฝีมือการกำกับเล่าเรื่องจะติดความสำเร็จรูปที่ทำให้ขาดความเป็นเฉพาะตัวไปบ้างแต่ก็มีการพัฒนาที่ดีขึ้นไปจนถึงไคล์แมกซ์ที่หนังเล่าได้เปี่ยมอรรถรสความบันเทิงมาก แม้จะไม่สามารถรีดเร้นลายเซ็นของอัลลัน โป อย่างการสำรวจตีแผ่ด้านมืดในใจมนุษย์ออกมาอย่างเฉียบคม แต่ก็ได้จังหวะจะโคนการเล่าเรื่องที่สนุกบันเทิงเข้ามาทดแทนได้ดีทีเดียว

     เปรียบเทียบหน้าหนังและจำนวนรอบฉายของ Stonehearst Asylum กับหนังฟอร์มยักษ์ทั้งไทยและเทศที่เข้าฉายในช่วงเวลาเดียวกันนี้ ก็คงคาดเดาได้ไม่ยากว่านี่คงเป็นหนังอีกเรื่องหนึ่งที่คงจะถูกมองข้ามและลาโรงไปอย่างเงียบเชียบ ซึ่งเป็นที่น่าเสียดายสำหรับสังคมที่วัฒนธรรมการดูหนังยังไม่หลากหลายและค่อนข้างเกาะกุมกันเป็นกระแสธารเดียวกันที่คงมีน้อยคนจะเปิดใจลิ้มลองหนังที่ฟอร์มเล็กกว่า แต่มีความน่าสนใจเฉพาะตัวที่แปลกใหม่ไปกว่าความคาดหวังเดิมๆ แม้ว่ามันอาจไม่ใช่หนังสำหรับทุกคนแต่ก็มีคุณภาพที่ดีไม่น้อยเลยทีเดียวในทางที่มันเป็น