รีวิวหนัง ไอฟาย..แต๊งกิ้ว..เลิฟยู้ - I Fine Thank You Love You

ไอฟาย..แต๊งกิ้ว..เลิฟยู้ (เมษ ธราธร / Thailand / 2014 / B+) E+20 for Enjoy

 

ความสำเร็จราคา150กว่าล้านจาก 'ATM เออรัก..เออเร่อ' ที่ถึงแม้จะสมราคาตลกสำหรับใครหลายคน แต่สำหรับตัวเนื้อหนังนั้นถูกสับเละสำหรับนักวิจารณ์เสียส่วนใหญ่ มีความคิดเห็นแบ่งออกเป็นสองฝักสองฝ่ายระหว่างคนดูที่หัวเราะร่าสมราคาน้ำตาเล็ดขณะที่อีกฝั่งน้ำตาร่วง ก็ทำให้เราต้องเกาะขอบบ็อกออฟฟิศเฝ้าติดตามลุ้นว่ามาในคราวนี้ค่ายหนังอารมณ์ดี(บางทีก็อารมณ์ดีเกินไป)GTH จะพาหนังตลกเถิดเทิงย่อยง่ายแนวนี้ไปได้ไกลสักแค่ไหนในแง่รายได้ ซึ่งอีกทางหนึ่งมันก็เป็นตัวบ่งบอกถึงรสนิยมและความต้องการของตลาดที่จะชี้นำแนวทางหนังในปีต่อๆ ไปได้ว่าจะมีทิศทางเอาใจตลาดในทางไหน และปฏิเสธไม่ได้เลยว่าหนัง GTH เป็นเหมือนป้ายบอกทางหนังสตูดิโออื่นๆ ไปจนถึงหนังจากค่ายเล็กค่ายน้อยที่หวังทำหนังเพื่อหอบกำไรค่าตั๋วกลับบ้าน แต่ที่แอบอยากรู้ไปมากกว่านั้นคือตัวหนังที่จะมีแต่น้ำเอื่อยๆ ปนกากตลกหรือมีเนื้อมีหนังมากกว่ากัน

 

จากระดับที่ไม่ได้คาดหวังว่างานนี้ผู้กำกับ เมษ ธราธร จะดีดฐานะหนังตัวเองจากหนังตลกที่มีดีแค่ความตลกเพื่อความฮาสำหรับสยามประเทศมาเป็นหนังตลกที่มีคุณภาพได้ คุณภาพในที่นี้หมายถึงด้านความเป็นภาพยนตร์ที่มีแก่นสารสาระและความงามด้วยภาพยนตร์มากกว่าหนังรวมมุกตลกยัดเยียด แต่ไม่ได้แปลว่าหนังรวมมุกตลกจำพวกนี้เราจะไม่มีทางชอบ ส่วนตัวก็หวังเพียงแค่ให้หนังมันดูสนุกก็มากเพียงพอแล้วแต่ความสนุกมันก็ต้องมีแง่งามที่เห็นถึงความคิดสร้างสรรค์หรือประเด็นที่อยากจะสื่อสาร ไม่ใช่ทัศนะคติที่ผิวเผินเปลี่ยนแปลงตัวละครจากหน้ามือเป็นหลังตีนได้ง่ายๆ แต่หลังจากดูจบกลับเป็นที่น่าพอใจในระดับที่ทำให้เราชอบได้ ชอบในความบันเทิงที่มีเนื้อมีนวลมากขึ้นจากเรื่องก่อนหน้า และอย่างน้อยก็กลายเป็นหนังอันดับต้นๆ ของหนังตลกไทยในปีนี้ที่รวมๆ แล้วหาแก่นสารความแปลกใหม่ความดีงามได้เพียงน้อยนิด สำหรับเราแล้ว 'ไอฟาย..แต๊งกิ้ว..เลิฟยู้' เป็นหนึ่งในความดีงามเพียงน้อยนิดนั้นที่เดินต่อท้าย 'ผู้บ่าวไทบ้านอีสานอินดี้' ตามมาไกลๆ ในแง่ของเนื้อหนังมังสา แต่เรื่องรายได้นี่กษัตริย์ชาติไทยอย่างพระนเรศวรก็ได้แต่ทอดพระเนตรปริบๆ ยืนมองติวเตอร์เพลง(ไอซ์-ปรีชญา)กับเฮียยิม(ซันนี่ สุวรรณเมธานนท์) วิ่งถือธงชัยนำลิ่วซิ่วตำแหน่งแม่ทัพบ็อกออฟฟิศไปนอนกอด...

 

ถึงจะยังจัดว่ามันเป็นหนังตลกที่สร้างทุกอย่างมาเพื่อขยี้มุกตลกจนตัวละครขาดความเป็นมนุษย์ปกติธรรมดาแทบทุกฉากทุกตอน มีตัวละครมนุษย์ที่คลิเช่ยิ่งกว่าถูก stereotype เสียอีก ตัวละครทุกตัวมันถูกบังคับกะเกณฑ์ให้ทำในสิ่งที่ต่ำกว่าเกณฑ์เส้นหยักในสมองที่ดูเหมือนว่าถูกวางโปรแกรมมาให้สมองซีกใดซีกหนึ่งกุดกลวงจนกลายเป็นเหตุเป็นผลที่ทำให้แสดงพฤติกรรมพิกลจิริตออกมาเรียกเสียงหัวเราะได้ไม่ขาดสาย และในหลายๆ ฉากที่คิดมาเพื่อรองรับมุกพิเรนทร์สกปรก(ไม่ได้ด่านะ)ที่เห็นได้ชัดเลยคือ มุกบี้จิ้งจกด้วยตูด ที่ส่วนตัวแล้วมันก็ไม่ได้มีฟังก์ชั่นอื่นเชื่อมโยงกับการเดินไปข้างหน้าของเรื่องราวเป็นมุกอี๋ที่เป็นส่วนมาเติมจุดพร่องของความตลกที่มันไม่ไหลลื่นลงตัว แถมรีแอคชั่นยังเกินมนุษย์มนา แต่มันก็ทำให้มันตลกได้ แต่มันก็ยังมีมุกที่น่าจะมีตัวเลือกที่ดีกว่านี้ อย่างมุก วี้ดบึ้มเสียบตูด ที่เป็นมุกตลกที่เลวร้ายและฝืดเฝือที่สุดในเรื่อง ความขัดแย้งหลักๆในฉากนี้คือตัวละครทั้งหญิงชายทุกคนยอมเล่นเกมนี้ง่ายๆ โดยเฉพาะนางเอกที่รู้สึกขัดกับ น่าคิดที่มุกอย่างกับหนังตลกคาเฟ่ที่คนดูมักเมินหน้าหนีหรือบางอันก็เลวทรามอย่างกับเฟ็ดเฟ่แต่คนดูกลับพร้อมใจกันหัวเราะร่าน้ำตาเล็ดกันทั้งโรงหนัง ซึ่งแน่ใจว่าสิ่งหนึ่งที่มีส่วนทำให้คนไว้ใจที่จะหัวเราะโดยไม่เสียลุคเสียฟอร์มคือแบรนด์หนัง GTH

 

แต่นั่นไม่ใช่จุดที่อยากจะท้วงติงอะไรเมื่อคนทำตั้งใจทำมาเพื่อให้มันตลกอย่างจงใจเป็นที่สุดซึ่งก็แล้วแต่รสนิยมของคนดูแล้วล่ะว่าจะถูกจริตหรือสุดขีดขั้นเพดานของการรับได้ขนาดไหน  สำหรับเราแล้วเราชอบและบันเทิงกับเนื้อหาสาระพอประมาณ  ถึงสุดท้ายมันก็ยังเป็นหนังรอมคอมที่แฟนตาซีจ๋ามากๆ  แต่มันยังมีสิ่งทดแทนกันได้บ้างในส่วนของหนังโรแมนติกกับ บทที่มีความสอดรับเป็นเหตุเป็นผลความโรแมนติกแฟนตาซีด้วยการเทียบเคียงเทพนิยายอย่าง ซินเดอเรลล่า  ทำให้หนังมีความน่าสนใจมากขึ้นถึงแม้จะยังไม่ได้สร้างมิติมากมายให้กับแก่นของเรื่องราวและก็ใช่ว่าจะแปลกใหม่โดยเฉพาะหนังรักโรแมนติก  แต่มันก็สร้างบรรยากาศและสอดรับกับพล็อตหลักที่เป็นเรื่องรางของติวเตอร์สาวฟุ้งฝันกับช่างฟิตโรงงานมาดถ่อยที่พร้อมจะจริงจังทำดีกับผู้หญิงสักคนได้ลงล็อกเป็นอย่างดีเป็นน้ำเป็นเนื้อเดียวกัน

 

จริงๆ แล้วถึงจะมองแบบผิวเผินก็เห็นอยู่ว่าทุกสิ่งอย่างผ่านกระบวนการคิดมาอย่างดี  อย่างเช่นมุกเรียนภาษาอังกฤษด้วยการจำลองเหตุการบนเครื่องบินในฉากเปิดเรื่องที่มีชั้นเชิงในการเล่าเพื่อดึงความสนใจของคนดูได้ดีมากความทำให้ผู้ชมที่ยังตั้งตัวไม่ติดถูกดูดเข้าไปในหนังและพร้อมที่จะติดตามตัวละครได้อย่างรวดเร็ว  ถึงแม้มันจะไม่ได้เนี้ยบนิ้งแต่ก็เข้าท่าเข้าทางและเป็นหนึ่งในมุกไม่กี่มุกที่มีราคาในความคิดสร้างสรรค์ในหนังเรื่องนี้  แต่มุกอื่นๆ ก็ยังเล่นล้อเลียนเย้ยหยันรสนิยมคนไทยผ่านการ Stereotype ทั้งตัวละครและมุกตลกซึ่งนอกจากมุมที่ทำให้หนังด้อยราคาลงแล้ว  อีกมุมหนึ่งมันกลับทำหน้าที่เป็นสื่อตรงแทนคนไทย  ถึงมุกบางอย่างมันจะเข้าข่ายความรู้สึกเหยียดกลุ่มคนเหยียดอาชีพหรือเหยียดเพศแต่พอดูๆ ไปแล้วสิ่งเหล่านี้มันก็ถูกเล่นล้อในชีวิตประจำวันของคนเราแทบเป็นปกติ  อย่างเช่น  มุกภาษาอังกฤษกับสเกลการเรียนรู้ของพระเอกที่ต่ำเตี้ยเรี่ยดิน  รักฝันหวานในอุดมคติ  แบรนด์เนม  เพลงเพื่อชีวิต  พอร์นสตาร์  มุกอกหักแบบเกาหลี  มุกตลกสัปดน ฯลฯ  ที่เข้าถึงรสนิยมเมนสตรีมของคนไทยอย่างดีซึ่งสิ่งใกล้ตัวพวกนี้ใช้เรียกร้องความสนใจได้อย่างฉลาดเฉลียว  จนไม่แปลกใจในแง่ของรายได้  เป็นหนังบันเทิงที่หน้าหนังขายตลกเป็นจำอวดบังหน้า  แต่ส่วนที่ทำให้มันครองใจคนดูอย่างเราได้คือความโรแมนติกที่ทำให้เราน้ำตารื้น