รีวิวหนัง The Tale of Princess Kaguya - เจ้าหญิงกระบอกไม้ไผ่

     สองตายายผู้ไม่มีลูกหลานอาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็กๆ ริมป่า วันหนึ่งตาเข้าไปตัดไผ่ในป่าและพบต้นไผ่ต้นหนึ่งที่มีแสงเรืองรองออกมาน่าอัศจรรย์ และนั่นคือจุดเริ่มต้นที่สองตายายได้พบกับเด็กวิเศษที่เกิดจากกระบอกไม้ไผ่ ที่ทั้งคู่รักและทะนุถนอมราวกับเลือดเนื้อเชื้อไข ขณะเดียวกันคุณสมบัติและสถานภาพที่พิเศษของเธอก็ทำให้ตายายเทิดทูนให้เธอเป็นเจ้าหญิงตามขนบสังคมที่หมายถึงความเป็นผู้ดี มีเกียรติ เป็นใหญ่เป็นโตในสังคม

     เรื่องราวคลาสสิคของเจ้าหญิงกระบอกไม้ไผ่ถูกบอกเล่าอย่างงดงามที่สุดด้วยลายเส้นและระบายสีน้ำที่ละเอียดลออ ความพิถีพิถันในการเล่าเรื่องด้วยภาพที่มีความเป็นกวีสูงมากอันเป็นลายเซ็นทรงเสน่ห์ของสตูดิโอจิบลิ อนิเมชั่นในแบบที่เราสัมผัสได้ถึงความเป็นงานฝีมือมนุษย์ หรือ Human Touch ที่หาไม่ได้จากสตูดิโออื่นที่ใช้สอยประโยชน์จากคอมพิวเตอร์กราฟฟิกเป็นหลัก

     หนังเรื่องนี้ยังถ่ายทอดวัฒนธรรมศิลปะของการเล่าเรื่องในแบบญี่ปุ่นได้อย่างเต็มอิ่ม ไม่ว่าจะเป็นงานวรรณกรรม หรืองานภาพยนตร์ของญี่ปุ่นนั้นมันจะโดดเด่นงดงามไม่เหมือนใคร ความอ่อนไหวโรแมนติก ความเป็นกวี ภาพที่ถ่ายทอดออกมาเป็นได้มากกว่าแค่รับใช้การเล่าเรื่อง หลายครั้งมีการอ้อยอิ่งและไหลลื่นดูดซึมไปกับบรรยากาศอย่างงดงามโดยที่ไม่ได้พยายามจะใช้ภาพต่อภาพ ช็อตต่อช็อต ประเด็นต่อประเด็นที่มีเหตุผลคล้องจองกันขับเคลื่อนเรื่องไปข้างหน้าเป็นเส้นตรงไปจนถึงบทสรุป ซึ่งลายเซ็นภาพของสตูดิโอจิบลินั้นขับเน้นแก่นเสน่ห์ในแบบญี่ปุ่นออกมาได้ลงตัวงดงามเสมอ

     เส้นเรื่องในหนังเรียบง่าย มีความสนุกเพลิดเพลินแบบนิทานพื้นบ้าน รายล้อมด้วยประเด็นค่านิยมสังคมที่ปะทะกับความเป็นเสรีนิยม ธรรมชาติและพลังอำนาจจากเบื้องบน สิ่งที่น่าสนใจมากคือการที่สองตายายเชื่อว่าเด็กหญิงนั้นเป็นเจ้าหญิง โดยที่คิดไปเองว่าเจ้าหญิงนั้นคือเจ้าหญิงในกรอบทางสังคมของตนเอง คือเจ้าหญิงที่ต้องอยู่ในคฤหาสน์หรู แต่งองค์ทรงเครื่องอย่างผู้ดี และเป็นที่หมายปองของบรรดาเจ้าชายทั่วทุกทิศ ความเป็นเจ้าหญิงประกอบสร้างที่ค่อยๆ ลดเลือนความเป็นเจ้าหญิงที่แท้จริงของเธอ

     อนิเมชั่นจากสตูดิโอจิบลินั้นวาดลวดลายฝากความประทับใจให้กับนักดูหนังทั่วโลกมานานแล้ว แต่กลับมีพื้นที่ในความสนใจและรับรู้ของคนไทยไม่มากนักอันเนื่องมาจากอิทธิพลมหาศาลของฮอลลีวู้ดที่แทบจะผูกขาดรสนิยมดูหนังของคนไทย เป็นเรื่องที่น่ายินดีที่ทุกวันนี้หนังจิบลิมีพื้นที่ในโรงภาพยนตร์ไทยอย่างต่อเนื่องซึ่งเป็นเรื่องที่แฟนหนังจิบลิกลุ่มเล็กๆ ในไทยไม่เคยคาดคิดมาก่อน แม้จะมีแต่น้อยรอบและลาโรงไปในเวลาไม่นานนัก แต่นี่คืออนิเมชั่นอีกแนวทางหนึ่งซึ่งเปี่ยมไปด้วยเอกลักษณ์ที่งดงาม การเล่าเรื่องที่มีความเป็นกวีอาจไม่ได้มอบความเพลิดเพลินในแบบที่คุ้นเคย แต่ก็เป็นความเพลิดเพลินในอีกอรรถรสหนึ่งซึ่งน่าเปิดใจลิ้มลองเอามากๆ