รีวิวหนัง The CEO - ไอ้เป๊าะ CEO ม.6

มันคือฟิลๆหนังชีวะประวัติบุคคลคนนึง ซึ่งผมก็ไม่รู้จักเหมือนกัน แต่เขาคือ Ceo เป๊าะ ซึ่งไม่ใช่ Ceo ธรรมดาๆนะ แต่เป็น Ceo ม.6เพราะว่า จบแค่ม.6 เรื่องก็เริ่มจากเด็กต่างจังหวัดคนนึงที่เติบโตมา ผ่านชีวิต ผ่านการเรียนรู้ ผ่านอุปสรรค จนมีวิชาความรู้ และสอบติดมหาลัย แต่พอไปถึงวันมอบตัว พี่สาวดันทำเงินที่แม่ให้มาหายไปดื้อๆ สุดท้ายไม่ได้เรียน เลยหาทำงาน แล้วก็ไต่เต้าจนได้เป็น Ceo ฟังดูเหมือนหนัง Hollywood นะ Plot แต่หนังแบบ ละครคุณธ๊รรม คุณธรรม

เอาสเต๊ปแรก เรื่องนี้เซ็ทติ้งอยู่ในปีพ.ศ. อะไรไม่แน่ใจ แต่คิดว่าน่าจะยุค 2540 - 2550 แล้วก็เริ่มเรื่องมาเป็นตัว Ceo ในวัยที่ประสบความสำเร็จ กลับมาพูดปฐมนิเทศที่โรงเรียนที่เคยเรียนตอนม.ปลาย ที่ศรีสะเกษ ฟิลๆความดีทำให้ประสบความสำเร็จ แล้วก็ย้อนกลับไปสมัยเด็ก ที่อยู่กับครอบครัว เป็นครอบครัวชาวอิสานแหละ แต่แม่ไม่ได้พูดอิสานนะเรื่องจริงเขาอาจจะเป็นคนภาคกลาง แต่พ่อนี่คนอิสาน แต่ฟังสำเนียงดูแปลกๆยังไงไม่รู้ แต่อาจจะถูกก็ได้ แต่เป๊าะตอนเด็กกับกลุ่มเพื่อนๆไม่พูดอิสานกัน เลยรู้สึกไม่อินตรงนี้น่าจะพูดอิสานกันไปเลย ไม่เข้าใจเหมือนกัน หนังก็ไล่ไปจนมีเรื่องว่า พระประทานของวัดในชุมชนโดนขโมย แต่สุดท้ายโจรทิ้งพระไว้ เป๊าะก็ไปเจอนำพระกลับมาที่วัดได้ แล้วก็มี voice over ของเป๊าะตอนโตพูดว่า และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมดที่เปลี่ยนชีวิตเขาไปตลอดกาล ซึ่ง!.......... ดูมาทั้งเรื่อง ไม่เห็นมันจะเกี่ยวจะเปลี่ยนชีวิตอะไรตรงไหนเลย แล้วก็เรื่องดำเนินไปแบบโคตรทื่อ แบนเรียบไร้มิติแบบสุดๆ เบียว พอเรื่องมาถึงจุดนึงก็แบบว่า อ่อออออ หนังของพ่อนี่เอง 5555  มิน่า มีสอนให้รู้จักประหยัดด้วย พ่อไหน เดี๋ยวใบ้ให้ ก็คือพ่อที่ชอบสอนให้คนอื่นรู้จักประหยัด แต่ลูกชายตัวเองนี่ล้างผลาญ นั่นแหละ ก็คือหนังอวยอะ  แต่ไม่กล้าอวยแบบโต้งๆ เดี๋ยวคนไม่ไปดู ประมาณนั้น แล้วก็โปรดักชั่นค่อนข้างทำส่งๆไปงั้น ดูๆแล้วคือหนังทำเอาไว้ให้คนบางเข้ามาดูแล้วตื่นตันร้องห่มร้องไห้ ซึ้งใจได้ แต่เอาจริงๆ มันมีจุดที่ชอบคือเรื่องตัวเป๊าะที่ขยันใฝ่รู้จนได้ก้าวขึ้นไป ต้วเรื่องตรงนี้ดี แต่การถ่ายทอดออกมานั้น แหวะมาก