รีวิวหนัง The Tribe - เงียบอันตราย(I)

เราติดตามเด็กหนุ่มผู้พิการทางการได้ยินคนหนึ่งเข้าไปในโรงเรียนประจำของผู้พิการทางการได้ยิน เด็กหนุ่มต้องเข้าไปปะทะกับสังคมที่เต็มไปด้วยความรุนแรง ความป่าเถื่อนเลือดเย็น การดิ้นรนของหลากชะตาชีวิต หนังเล่าเรื่องตามลำดับช้าๆ อย่างไม่กระโดดข้ามเวลามากนัก ล้อไปกับการที่ถ่ายภาพเล่าซีนแต่ละซีนด้วย long take ยาว และใช้ภาพขนาด long shot ทำให้หนังรักษาระยะห่างกับคนดูพอสมควรโดยแทบไม่เปิดโอกาสให้เราเข้าไปมากกว่านั้นเลย

นอกเหนือไปทางเทคนิคการเล่าของหนัง การที่ตัวละครทุกตัวใช้ภาษามือคุยกันโดยไม่มีซับไตเติ้ล รหัสทางภาษาที่เราไม่เข้าใจผลักเราไกลจากหนังมากเข้าไปอีก เราจะเข้าใจเรื่องในลักษณะภาพรวมเท่านั้น การถูกทำให้เป็นผู้สังเกตุการณ์ทุกทางทำให้ชื่อที่หนังใช้ (The Tribe) ที่แปลว่าเผ่า อาจเป็นสิ่งที่หนังนำมาเปรียบเทียบตัวละครของพวกเขา

แต่หากพวกเขาจะเป็นเผ่า ในแง่ระบบสังคม วัฒนธรรม ล้วนสะท้อนโลกภายนอกอยู่เสมอ พวกเขาไม่ได้เป็นเผ่าที่มีวัฒนธรรม exotic แบบในสารคดี แต่กลับเป็นกลุ่มคนชายขอบในหลายๆ มิติของสังคม ทั้งสถานภาพพลเมือง ชนชั้นทางเศรษฐกิจ สมรรถภาพของร่างกาย เป็นสังคมที่ดูจะเต็มไปด้วยความรุนแรงเชิงอัตวิสัยอันมีรากมาจากความรุนแรงเชิงโครงสร้างบางอย่างที่ผลักไสให้พวกเขาเป็นคนชายขอบอย่างน่าเศร้าไร้หวัง

จุดตายของผู้พิการทางการได้ยินถูกใช้ในจอภาพยนตร์ได้อย่างทรงพลัง พวกเขาไม่สามารถรับรู้และหลีกเลี่ยงป้องกันตัวเองจากอันตรายที่มาด้วยเสียงเตือน เพราะพวกเขาไม่ได้ยิน เราเห็นตัวละครทำร้ายกันโดยที่พวกเขาไม่ได้ยินเสียงความเจ็บปวดของอีกฝ่าย เสียงความตายของพวกเขาก็เงียบเชียบสำหรับพวกเขา ซึ่งการถูกทำให้เห็นและได้ยินความเจ็บปวดความตายเต็มโสดประสาททั้งหมดกลับย้อนมาเป็นจุดตายของคนหูดีตาดีแบบพวกเราเสียเอง