รีวิวหนัง เมย์ไหน..ไฟแรงเฟร่อ - May Who

ภาพยนตร์เรื่อง เมย์ไหน...ไฟแรงเฟร่อ (2015) ภาพยนตร์โดย GTH เป็นเรื่องราวความรักวัยรุ่นในโรงเรียนและเรื่องของการแบ่งชนชั้นต่างๆในโรงเรียน ซึ่งในเรื่องนี้เรียกว่า "ฐานันดร" ซึ่งมีแบ่งเป็น 5 ฐานันดรหลักๆ ด้วยกัน เริ่มจาก 1."นักกีฬา" 2."หน้าตาดี" 3."อันธพาล" 4."เนิร์ด" และ 5."ไร้ตัวตน" โดยวันหนึ่ง ป๋องได้รู้ความลับบางอย่างของ เมย์ไหน หญิงสาวปริศนาที่ไม่มีใครสนใจและพูดถึง เธอพยายามทำตัวให้ตัวเองไร้ตัวตนเพราะเธอมีความลับบางอย่างที่ไม่อาจให้ใครรู้ เมย์ไหนแอบชอบรุ่นพี่คนหนึ่ง ชื่อ พี่เฟรม รุ่นพี่ ม.6 สุดหล่อที่เป็นทั้งประธานสีและนักกีฬาสุดฮอตประจำโรงเรียน 

ตัวหนังพูดถึงและตีความเรื่องราวความรักได้ดี นักแสดงเป็นดาวรุ่งหน้าใหม่แต่ว่าตัวนัดแสดงนำเล่นได้ดีเกินคาดหมายบางคนก็ดเป็นนักแสดงหน้าใหม่ การดำเนินเรื่องยังไม่ดีมากบางตัวละครก็ไม่เด่นจนไม่ต้องมีก็ได้ ใส่มาจนเกินความจำเป็น แต่ส่วนที่ดีที่สุดของหนังคือ มุกตลกที่เล่นได้เรื่อยๆตามสไตล์ของหนัง GTH ที่ทำให้คนดูหัวเราะและซึ้งได้ตลอดทั้งเรื่อง และกราฟฟิคอนิเมชั่นถือว่าระดับ"ดีมาก" แทบจะดีที่สุดหนังไทยเลยเป็นสิ่งที่น่าจดจำและประทับใจมาก เป็นหนังที่ทำคนที่ดูที่คิดว่าเฉยๆไม่น่าสนุก ดูไปขำๆ เปลี่ยนความคิดได้ว่าสนุกมาก จริงๆครับ ถ้าได้ดูจะทำให้นึกถึงตัวเองในสมัยเรียนและจะเป็นหนึ่งในหนังที่อยู่ในความทรงจำของคุณ

เรื่องภายในโรงเรียนที่เต็มไปด้วยฐานันดรต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเด็กธรรมดา นักกีฬา เด็กเนิร์ด เด็กเกย์ เด็กหน้าตาดี ประธานสี เด็กที่เพอร์เฟคสมบูรณ์ไปทุกอย่าง และตัวละครเอกสองคนป๋องกับเมย์ไหน ที่ไม่เป็นที่รู้จักจดจำของใคร ฐานันดรที่ป๋องเรียกตัวเองว่าเป็นฐานันดรไร้ตัวตน

เมย์ไหรเป็นเด็กสาวพิเศษ เธอมีศักย์ไฟฟ้าในตัวสูง เมื่อหัวใจเธอเต้นแรงอันเกิดจากความเหนื่อย ความตื่นเต้น หรือตกใจจะปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมา ทำให้เธอมักมีปัญหาในการอยู่ร่วมกับคนอื่นในสังคม ต้องย้ายโรงเรียนหนีบ่อยๆ ป๋องดันไปรู้ความลับเธอเข้าวันหนึ่ง ทำให้ทั้งคู่มาเป็นเพื่อนกัน และยังร่วมมือกันทำภารกิจสานความสัมพันธ์ต่อคนที่ทั้งคู่ชอบ เมย์ไหนชอบพี่เฟม สุดโคตรหนุ่มฮ็อตตัวท๊อปของโรงเรียน ขณะที่ป๋องชอบมิงค์ สาวที่มีฐานันดรในโรงเรียนสูงกว่าเขาไปไกลเช่นกัน

หนังอัดเต็มไปด้วยมุกตลก บรรยากาศเรื่องเล่าผสมอนิเมชั่นคอมมิกที่มีสีสัน ทำให้ตลอดความยาวสองชั่วโมงของหนังเต็มไปด้วยความเพลิดเพลินและต้องยอมรับว่าความคิดสร้างสรรค์ในการเล่นสนุกของหนังทำได้อย่างน่าประทับใจมากทีเดียว

แต่เป็นที่น่าเสียดายเช่นกันที่หนังไม่ได้จริงจังกับการคลี่คลายความสัมพันธ์ตัวละครในตอนท้ายอย่างละเอียดอ่อนมากเท่าไหร่ ซึ่งนั่นอาจเป็นความต้องการของผู้กำกับเพราะในทุกครั้งที่หนังทำท่าจะจมไปกับความหนักบางอย่างก็จะรีบกลับมาด้วยการยิงมุกตลก มันเลยทำให้หนังขาดคุณสมบัติในการเป็นหนังที่ทำให้คนดูหัวเราะน้ำตาแตกและซึ้งน้ำตาไหล อันเป็นสิ่งที่จะทำให้หนังเป็นที่จดจำประทับใจ และอาจจะอยู่ในความทรงจำของหลายๆ คนได้ไม่นานนัก