รีวิวหนัง Tag - อวสาน...โมเอะ

ในโลกที่ไม่มีผู้ชาย และนักเรียนหญิงคือเป้าหมายของการกำจัดเสียให้สิ้นซาก! จู่ๆก็เกิดโศกนาฏกรรมขึ้นกับเพื่อนนักเรียนรอบๆ ตัวของมิตซูโกะ มีบางอย่างตามไล่ฆ่าพวกเธออย่างโหดเหี้ยม เธอจึงจำเป็นต้องหนีตายไปเรื่อยๆ จนเธอได้มาอยู่อีกโรงเรียนหนึ่งแต่กลายเป็นว่าทุกๆ คนล้วนแต่รู้จักเธอมานานแล้ว แต่ตัวเธอกลับจำอะไรไม่ได้เลย ด้วยเหตุนี้เธอจึงต้องค้นหาสาเหตุและความจริงของเรื่องนี้ 

ตัวหนังเปิดตัวด้วยความลุ้นระทึกและฉากการตายแบบโหดๆ ตั้งแต่ต้นเรื่องยันจบเรื่อง เรียกได้ว่าจะเห็นเลือดเต็มจอตลอดเวลาเลยทีเดียว แต่ยังคงมีช่วงพักเบรคให้เราหายใจเป็นระยะที่พอจะอธิบายตัวเรื่องให้เราได้เดาีีะหว่างชม หนังค่อนข้างเสียดสีสังคมและวัฒนธรรมแฝงไปด้วยเรื่องเพศและความรุนแรง ผู้ชายกดขี่และเอาเปรียบผู้หญิง ถ้าคนไม่ชอบหนังเลือดสาดโหดๆ ที่มีการตายอย่างสยดสยองอาจจะแหวะได้ ใครที่ไม่ชอบดูหนังญี่ปุ่นหรือหนังของผู้กำกับคนนี้อาจจะงงกับเนื้อเรื่องได้

          บนรถบัสที่นำนักเรียนหญิงไปทัศนศึกษาในชนบท บรรยากาศบนรถอวลอึงไปด้วยความร่าเริงสดใสของวัยแรกสาว มิตซูโกะ นั่งแต่งกลอนท่ามกลางกระแสเสียงหัวเราะ ความสุขฟุ้งกระจายราวกับขนนกที่ลอยละล่องออกมาจากหมอนที่เพื่อนๆ ใช้โยนเล่นกันอย่างสนุกสนานบนรถ ก่อนที่โศกนาฏกรรมจะเกิดขึ้น โศกนาฏกรรมที่คร่าเพื่อนนักเรียนทั้งหมดของเธออย่างสยดสยองในชั่วพริบตาเดียว ทิ้งให้เธอซึ่งรอดชีวิตเพียงคนเดียวต้องวิ่งหนีความตายที่เหี้ยมโหด และยังถูกซ้อนไปด้วยความจริงความฝันเมื่อฉากต่อมาเธอกลับพบเพื่อนๆ ที่เพิ่งตายอย่างสยดสยองกลับมามีชีวิตเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ความเหลื่อมทับระหว่างความจริงความฝัน การสับสนทางอัตลักษณ์เพราะในแต่ละองค์มิตซูโกะจะถูกเปลี่ยนให้เป็นคนล่ะคน และการวิ่งหนีหายนะแห่งความตายด้วยสองขาอ่อนบอบบางตลอดทั้งเรื่อง คือโลกหนังบ้าคลั่งครั้งใหม่ของชิออน โซโนะ หนึ่งในผู้กำกับที่คัลท์ที่สุดในบรรดาผู้กำกับญี่ปุ่นสมัยใหม่

          โลกในหนังที่ไม่มีผู้ชาย ความรุนแรงที่กระหน่ำใส่เหล่าสาวน้อยแสนบอบบางอย่างไม่หยุดยั้ง ความรุนแรงต่อเพศหญิงในหนังถือเป็นหนึ่งในภาพจำของชิออน โซโนะ ประกอบกับวิชวลทางภาพยนตร์ที่ดิบเถื่อนจัดจ้านเลือดสาดกระจาย ล้อไปกับความโกลาหลที่คาดเดาที่มาที่ไปไม่ได้ ทำให้ตลอดทั้งเรื่องของ Tag แทบจะไม่ปล่อยให้คนดูได้หายใจหายคอเช่นเดียวกับตัวละครสาวน้อยอย่างมิตซูโกะที่ต้องวิ่งหนีความตายทั้งเรื่อง กล่าวกันว่าองค์ประกอบเหล่านี้คือการกลับมาคืนฟอร์มทวงบัลลังค์ความคัลท์ของชิออน โซโนะอีกครั้ง และได้รับการต้อนรับด้วยเสียงชื่นชมไม่น้อยเลยทีเดียว

          เบื้องหลังความรุนแรงที่จัดจ้านล้นเกินเหล่านั้น โซโนะสอดแทรกการวิพากษ์สังคม ในมิติของเพศสภาวะ ความเป็นชายที่กดทับความเป็นหญิง การก้าวพ้นแรงกดทับทางสังคมรวมไปถึงกลิ่นอายของหนัง Coming of age  ถึงแม้ในมุมมองของผู้เขียนเองอาจไม่ได้ถูกจริตกับการเสียดเย้ยที่ค่อนข้างโฉ่งฉ่างตรงไปตรงมาแบบนี้เท่าไหร่นัก โดยเฉพาะในฉากจบ แต่ก็ถือได้ว่าในแง่ของความตั้งใจที่จะใช้จินตนาการและศักยภาพทางภาพยนตร์ในการเล่าเรื่อง โซโนะสามารถนำเสนอสุนทรียะภาพยนตร์ออกมาได้อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยและน่าจะสาแก่ใจคอหนังคัลท์ได้ไม่ยาก