รีวิวหนัง รุ่นพี่ - Runpee

          ม่อน เด็กนักเรียนหญิงคอนแวนต์ผู้มีบุคลิกประหลาดแปลกแยก เธอมีเซนส์พิเศษสามารถสูดดมกลินของวิญญาณและสื่อสารกับวิญญาณเหล่านั้นได้ จนวันหนึ่งเธอได้พบกับวิญญาณ “รุ่นพี่” คือวิญญาณนักเรียนชายที่ตายในโรงเรียนแห่งนี้เมื่อยี่สิบปีก่อนที่มาขอให้เธอมาช่วยไขคดีฆาตกรรมลึกลับของคุณหญิงท่านหนึ่งที่เกิดขึ้นที่นี่เมื่อหลายสิบปีมาแล้ว เธอจึงใช้ความสามารถพิเศษของเธอในการช่วยรุ่นพี่สืบไขคดี พร้อมๆ กันนั้นความสัมพันธ์ของสองชีวิตต่างสถานะที่ไม่สามารถมองเห็นกันได้ ก็ค่อยๆ พัฒนาขึ้นไปตามท้องเรื่องเช่นกัน

          พล็อตสุดปังอันเป็นที่ฮือฮาพอสมควรในการกลับมาของ วิศิษฏ์ ศาสนเที่ยง เจ้าของผลงานที่มีคอนเซปชวลสุดเซอร์อย่าง  ฟ้าทะลายโจร (2543) หรือ หมานคร (2547) นอกจากความน่าสนใจของตัวพล็อตแล้ว ตัวอย่างหนังที่ปล่อยออกมาก็แสดงให้เห็นถึงวิชวลภาพที่สวยและดูแพงเอามากๆ เป็นหนังไทยอีกเรื่องที่ได้รับการรอคอยจากคอหนังไทยหลายคนในช่วงปลายปีนี้

          เอาเข้าจริงแล้ว รุ่นพี่ ยังถือเป็นงานที่ไม่ลงตัวนัก การเล่าเรื่องแนวสยองขวัญ-สืบสวนสอบสวนยังไม่สามารถทำออกมาได้ลงตัวกลมกล่อมนัก โดยเฉพาะในด้านสืบสวนสอบสวนที่เสน่ห์ของหนังแนวนี้อยู่ที่การซ่อนและให้ข้อมูลผู้ชมอย่างมีชั้นเชิง ให้ผู้ชมเล่นบทร่วมเป็นนักสืบกับตัวละครเข้าไปในโลกฆาตกรรมที่เต็มไปด้วยการปูข้อมูลต่างๆ ตัวละครลึกลับ ก่อนจะค่อยๆ คลี่คลายหักมุมอย่างมีลูกล่อลูกชน ในส่วนของรุ่นพี่นั้น อันที่จริงก็มีองค์ประกอบหลายอย่างที่น่าจะนำไปสู่การเล่าเรื่องสืบสวนสอบสวนที่ดี เพียงแต่ในส่วนของความกลมกล่อมและจังหวะลูกล่อลูกชนยังดูเอาไม่อยู่และไม่สนุกเท่าไหร่ ผู้ชมไม่ได้เล่นบทเป็นนักสืบลองผิดลองถูกคาดเดาตัวละครผิดให้เซอร์ไพรส์แต่อย่างใด แต่หนังกลับแบข้อมูลไปจนจุดเฉลยด้วยการบอกข้อมูลโต้งๆ เพียงแค่ “เล่าให้ฟัง” ว่าเกิดอะไรขึ้นเท่านั้นเอง

          ในส่วนของความเป็นหนังสยองขวัญ ในแง่ของงานเทคนิคภาพนั้นวิชวลในหนังเรื่องนี้สวยงามน่าสนใจมาก แต่อาจไม่ตอบโจทย์ในเรื่องของความเขย่าขวัญหลอกหลอนเท่าไหร่นัก อันนี้ก็แล้วแต่ว่าคนดูจะเอ็นจอยกับดีไซน์ภาพที่ดูดีมีรสนิยมมากทีเดียว หรือหากคาดหวังความน่ากลัวขนลุกกลับบ้านไปฝันร้ายก็อาจจะเวิร์คเท่าไหร่นัก