รีวิวหนัง หลวงพี่แจ๊ส 4G - Luang Phee Jazz 4G

หลวงพี่แจ๊ส 4G (นโม พุทโธ สังโฆ / Thailand / 2016)

จากหน้าหนังและช่วงเวลาเข้าฉายที่เหมาะเจาะ  รวมถึงการโปรโมตที่กวาดกลุ่มคนดูที่เป็นเป้าหมายให้เข้าโรงได้ตามเป้า  ซึ่งเปิดโรงประเคนรอบเกินหน้าเกินตาหนังฮอลลีวู้ดสเกลใหญ่อย่าง The Huntsman : Winter’s War (Cedric Nicolas-Troyan / USA / 2016) ที่ภาคต่อนี้ยังคงมาเต็มนำด้วยกล้ามเป็นมัดของพระเอก Chris Hemsworth ที่แวดล้อมด้วย 3 นักแสดงตัวแม่มากฝีมือทางการแสดงทั้ง Charlize Theron  Emily Blunt และ Jessica Chastain ซึ่งการมาป๊ะกันคราวนี้ของทั้ง 3 นักแสดงฝ่ายหญิงก็ชวนให้น่าตีตั๋วเขาไปดูได้ไม่หยอกเลยนะ  แต่โอกาสกวาดเงินล่าสุดกลับตกเป็นของหนังตลกเบาสมองฝั่งไทยเมืองพุทธอย่าง หลวงพี่แจ๊ส 4G ที่การันตีด้วยความฮ็อตของดาวตลกอย่าง แจ๊ส ชวนชื่น ที่มาแรงในกลุ่มตลาดรากหญ้าซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่ในประเทศนี้

แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้อยู่ดีว่าหน้าหนังที่ดูตลกเข้าท่าพาให้คลายเครียดแบบนี้มักจะเป็นตัวเลือกสำหรับผู้ชมบ้านเราที่อยากเข้าไปนั่งหลบร้อนในโรงหนังได้เป็นอันดับแรกๆ  ก็ทำให้ปัญญาชนคนออฟฟิศไปจนถึงลูกเด็กเล็กแดงต่างก็พากันออกมาดูในวันหยุดวันแรกที่หนังเข้าจนทำสถิติขึ้นแท่นเป็นหนังทำเงินเปิดตัววันแรกสูงสุดตลอดกาลของไทย  แซงหน้าหนังพันล้าน(ทั่วประเทศ)อย่าง ‘พี่มาก..พระโขนง’ (บรรจง ปิสัญธนกุล / 2013) และหนัง 330 ล้าน อย่าง ไอฟาย..แต๊งกิ้ว..เลิฟยู้ (เมษ ธราธร / 2014) สองหนังเปรี้ยงจากอดีตค่ายหนังอารมณ์ดี GTH ไปได้แบบไม่น่าเชื่อ  จนถึงเวลานี้ หลวงพี่แจ๊ส 4G ก็ทำรายได้ไปแล้วมากกว่า 100 ล้านบาท..ตามที่คาดการณ์ไว้  และมีแววที่จะแตะได้ถึง 150 ล้านได้เลยทีเดียว!!!

แต่คุณภาพของหนังกลับเป็นอุปสรรคที่ทำให้กระแสปากต่อปากแตกออกเป็นสองฝั่ง  ฝั่งคนที่ดูสนุกมุกตลกคุ้มค่าตั๋ว  และฝั่งที่รู้สึกขาดทุนกับราคาตั๋วราว 200 บาท  เมื่อเทียบกับคุณภาพหนังที่สุดท้ายก็ยังคงเป็นหนึ่งในหนังตลกดาษๆ ที่คะแนนคุณภาพและความเอาใจใส่ห่างไกลจากตัวเลขรายได้อยู่หลายโยชน์  แน่นอนว่าทำให้ฝั่งที่ยังไม่ได้ดูเริ่มลังเลและเก็บเงิน 200 เข้ากระเป๋า  ทำให้รายได้เปิดตัวที่ตามสถิติแล้วเป็นไปได้ว่าจะไปแตะถึง 150 ล้านบาทนั่นค่อยๆ ผ่อนแรงลง  จนเจ้าของโรงยักษ์ใหญ่อย่างเมเจอร์ซึ่งพ่วงตำแหน่งเป็นเจ้าของหนังต้องกระพือกระแสด้วยการเคลมรายได้ทั่วประเทศเสียใหญ่โต  แต่กลับมีเป็นกระแสลบเมื่อดูท่าว่าจะปีนไปไม่ถึง  แถมยังเกิดความสับสนในอีกประเด็นหนึ่งว่าจริงๆ แล้ว พจน์ อานนท์ เป็นผู้กำกับหรือไม่? เมื่อมีภาพข้อความโปรโมตบอกว่าเขาคือผู้กำกับร้อยล้านคนใหม่  ซึ่งก็ยังพิสูจน์ไม่ได้แน่ชัดเพราะในเครดิตหนังชื่อผู้กำกับปรากฏเป็นนามแฝง ‘นะโม พุทโธ สังโฆ’  แต่ไม่กี่วันต่อมาภาพจากการโปรโมตเดียวกันกลับให้ข้อมูลว่า พจน์ อานนท์ ไม่ได้เป็นผู้กำกับ  ยิ่งทำให้คนดูกังขาในการตลาดที่ดูกลับกลอกไร้ซึ่งความจริงใจ

สำหรับตัวหนังก็ถือว่าช่วงเริ่มต้นราว 15 นาทีแรกนั้นยังดูรอดน่าเอาใจช่วย ถึงแม้แนวทางมุกตลกหรือบทเองจะไม่ได้เป็นทางที่เราชอบก็ตาม  แถมยังดูซ้ำซาก  แต่จะให้ทำยังไงได้เมื่อคนส่วนใหญ่ในโรงยังคงพร้อมใจกันหัวเราะเสียงดังราวกับลืมไปว่านี่เป็นมุกตื้นๆ มุกเดียวกันกับที่พวกเขาเคยนั่งดูในรายการทีวีแบบฟรีๆ ที่บ้าน  ยิ่งไปกว่านั้นคนดูส่วนหนึ่งซึ่งมีจำนวนไม่น้อยยังบอกว่าดูหนังเรื่องนี้แล้วสนุกคุ้มค่าตั๋วให้แถมยังให้ข้อคิดสอนใจทั้งที่ข้อคิดสำเร็จรูปพวกนั้นหาได้ตามละครโทรทัศน์ทุกช่วงวัน  แต่เรื่องรสนิยมและระดับความตื้นลึกของอารมณ์ขันต่างเป็นของส่วนบุคคลที่ไม่ได้มีส่วนสำคัญที่ชี้ว่าในเมื่อหนังมันตลก(สำหรับคนกลุ่มหนึ่ง)แล้วมันก็ต้องกลายเป็นหนังดีตามไปด้วยน่ะนะ  แต่นอกจากความตลกเปลือกๆ แล้วมันยังเต็มไปด้วยความพยายามเหลือเกินที่จะวิพากษ์ความเชื่อและศาสนานี่สิ  ถึงจะมีท่าดีด้วยภาพสิ่งแวดล้อมที่เท่าทันสถานการณ์สังคมปัจจุบัน  ที่คนทำสามารถเชิดหน้าชูคอได้ว่าเป็นเจ้าแรกที่หยิบภาพเหล่านี้ขึ้นมาปรากฏบนจอหนัง  แต่พอถูกประกอบสร้างด้วยความคิดย้อนแย้งดึกดำบรรพ์แล้วสิ่งต่างๆ ก็ไม่ถูกเพิ่มมูลค่าได้เท่าที่จริงๆ แล้วคนทำหนังทำได้  ถ้าคิดสักนิดว่าจะทำ

ซึ่งสุดท้ายมันก็กลายเป็นแค่หนังที่ปะโปะด้วยมุกจับยัดที่ไม่ได้ไหลลื่นไปตามเส้นเรื่องเพื่อให้ทุกส่วนสัดของหนังได้ทำหน้าที่นำพาเรื่องราวไปถึงสิ่งที่อยากจะสื่อสารกับคนดูได้  และเต็มไปด้วยฉากส่วนเกินที่ถ่ายมาเพื่อรับใช้มุกตลกเพียงอย่างเดียว  ส่งผลให้จุดเปลี่ยนสำคัญของตัวละครหลักหลายๆ ครั้งมันไม่น่าเชื่อเพราะไม่ได้รับความใส่ใจที่จะเล่าให้เห็นพัฒนาการของตัวละคร  จนสุดท้ายก็ต้องถีบตัวละครไปฉากจบและจับยัดบทสนทนาสรุปสาระอย่างมักง่ายด้วยเวลาไม่นาน  กระทั่งตัดจบด้วยฉากที่ชี้ชวนให้อยากนิมนต์พระทุกรูปในช็อตสุดท้ายของหนังกระโดดหน้าผาวัดมรณภาพไปพร้อมๆ กัน

ถึงจะเต็มไปด้วยภาพขัดลูกกะตา  แต่ส่วนตัวในมุมที่ไม่ได้คาดหวังซึ่งก็ต้องรวมถึงบรรยากาศในโรงหนังมันก็ทำให้ดูสนุกได้เรื่อยๆ นะ  ถึงจะตลกเป็นมุกๆ เป็นฉากๆ เป็นช่วงๆ ไปก็เถอะ  ความน่าพูดถึงก็ยังมีให้เจออยู่  ที่อย่างน้อย หลวงพี่แจ๊ส 4 G ก็กลายเป็นหนังที่ได้ทำการบันทึกประวัติศาสตร์  เหตุการณ์  และความนิยมในสังคม ณ ช่วงเวลาพ.ศ.นี้เอาไว้  ไม่ว่าจะเป็นทั้ง  ตุ๊กตาลูกเทพ  ตำรวจที่ปฏิบัติงานร่วมกับทหาร  นายกในรัฐบาลรัฐประหาร  ดีเจเก่ง  ฮอร์โมน  เลิฟซิก  เน็ตไอดอล  ปรากฏการณ์ความดังของเพลง ‘แว้นฟ้อหล่อเฟี้ยว’ ของ แจ๊ส สปุ๊กนิค ปาปิยอง กุ๊กกุ๊ก (แจ๊ส ชวนชื่น)  ไปจนถึง แพท-ณปภา ตันตระกูล ในภาพแทนสาวสะก๊อยเพราะข่าวคราวความรักล่าสุด  รวมถึงตัวละครจากแรงบันดาลใจเก่าเก็บอย่าง  เณรแอร์  และ เสี่ยอู๊ด  ซึ่งทั้งหมดนี้ก็ทำให้หนังเป็นที่น่าจดจำขึ้นมาได้ไม่น้อยเลยนะ  ในฐานะหนังฉายโรง(แถมยังเป็นกระแสหลักด้วยนะ)เรื่องแรกที่กล้าบรรจุรัฐบาลทหารที่ผีเข้าผีออกไม่เว้นวันขนาดนี้ได้