รีวิวหนัง Tomcat - ทอมแคท

          หนังว่าด้วยความสัมพันธ์อันสุดละเมียดละไม ของคู่รักเกย์คู่หนึ่งที่มีความเป็นอยู่สุดแสนจะยูโธเปีย พวกเขามีรสนิยมทางสุนทรียะเข้ากัน ทั้งในศิลปะ การใช้ชีวิตอยู่อย่างเงียบสงบห่างไกลผู้คน ทำงานด้านดนตรีคลาสสิค และมีกลุ่มสังคมในวงดนตรี ที่สังสรรค์กินดื่มร้องรำทำเพลงกันอย่างถูกคอ ทั้งยังมีแมวแสนน่ารักอีกหนึ่งตัว ชีวิตสุขสงบราบรื่นมีรสนิยมอย่างเรียบง่าย แสนลงตัวที่ใครๆ ก็คงอิจฉา จนกระทั่งหนังได้ใช้เหตุการณ์หนึ่ง ที่รุนแรงทางความรู้สึกอย่างคาดไม่ถึง เข้ามาเป็นจุดพลิกให้ทุกอย่างพังทลาย แล้วสิ่งที่เราได้เห็นต่อจากนั้นก็คือ ความเจ็บปวด อันซับซ้อน ละเอียดอ่อนของความสัมพันธ์ ความรัก ความโกรธ ความเกลียด ความไม่ไว้ใจ นานาอารมณ์ของความสัมพันธ์ในชีวิตจริง ร่วมกันสังฆกรรมให้เราได้เห็น และรู้สึกราวกับว่าตัวละครในเรื่องมีชีวิตจริงๆ อยู่ข้างๆ เรานี่เอง

          แม้ว่าโลกของตัวละครในหนังจะใกล้ไกลชีวิตของคนดู แต่ละคนไม่เท่ากัน การเชื่อมโยงทางประสบการณ์ชีวิตของตัวละครเข้ากับปูมหลังของคนดู อาจทำได้มากน้อยเกิดผลไม่เท่ากัน แต่เทคนิคที่น่าสนใจของหนัง คือภาษาภาพที่เน้นภาพค่อนข้างใกล้ชิดตัวละคร ฝีกล้องจับทุกการเคลื่อนไหวอันละเอียดอ่อนของกายภาพ ที่รองรับอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครได้อย่างงดงาม เทคนิคแบบนี้ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างปูมหลังของคนดูและตัวละคร ถูกลดเลือนความสำคัญลงไป เพราะไม่มากไม่น้อย อารมณ์ความรู้สึกที่แสดงออกผ่านสีหน้าท่าทาง และพฤติกรรมที่แสดงถึงอารมณ์บางอย่างมีความเป็นสากล และสัมผัสได้ด้วยความเป็นมนุษย์ด้วยกัน

          ถึงจะไม่ใช่หนังแอคชั่นระทึกขวัญ หรือหนังเล่นกับอารมณ์ดราม่าชีวิต เผชิญชะตากรรมบีบน้ำตามากมาย แต่หนังกลับสามารถทำให้เราลุ้นไปกับตัวละครได้อย่างน่าทึ่ง เมื่อหนังสามารถดูดกลืนเราเข้าไปอยู่อาศัยเป็นส่วนหนึ่งในโลกยูโธเปีย ของคู่รักที่เราหลายคนได้แต่ฝันถึง กำลังค่อยๆ ล่มสลายลงอย่างเจ็บปวด ในความรักความสัมพันธ์ที่งดงามลงตัวแบบนี้ เมื่อเกิดรอยร้าว จะทำร้ายกันได้ขนาดไหน จะกอบกู้กันกลับมาอย่างไร หรือท้ายที่สุดแล้ว ยูโธเปียก็คือยูโธเปีย เราเข้าถึงโลกใบนั้นได้แค่ชั่วขณะหนึ่ง แต่มันจะไม่เป็นเช่นนั้นตลอดไป เพราะความเว้าแหว่งของเราเองนั่นแหละที่ทำลายมันลง